မြို့ကလေး - ၆

ချစ်ခြင်းမေတ္တာက ဆန်းကြယ်လွန်းလှပါတယ် သဒ္ဒါ 

ဝေဒနာမြို့လေးမှာ 
ဒဏ်ရာတွေပိုက်ပြီး 
မင်းရဲ့ အဝေးကို ပြေးထွက်သွားချင်မိတယ်ပေါ့ 

မင်းအပေါ် ရူးရူးမူးမူးချစ်မိသလောက်ကိုပဲ 
ဝေးဝေးပြေးထွက်သွားချင်မိတာလေ..... 

ဒါပေမယ့်လည်း 
ငါ့ ဝေဒနာလေး 
ငါ့ အဝေးမှာ အဆင်ပြေပါ့မလားလို့လည်း 
စိတ်ပူမိပြန်ရော 

ချစ်ခြင်းမေတ္တာက ဆန်းကြယ်လွန်းတယ် သဒ္ဒါ 

ဒီရင်မှာ နက်နက်နဲနဲ 
နာနေရင်တောင် 
ခင်ဗျားမျက်နှာမှာ အပြုံးတချက် ပျက်သွားမှာ စိုးနေမိတာမျိုး 

ဒီရင်ရဲ့ ဒဏ်ရာတွေကို 
ခင်ဗျားရဲ့ ဥပေက္ခာတွေနဲ့ ဆေးချ 
ငါ နောက်ထပ် ဒီလောက် နွားမကျစေရဘူးဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ 
ဆေးထည့်နေရတာ 

ချစ်ခြင်းမေတ္တာက ဆန်းကြယ်လွန်းတယ် သဒ္ဒါ 

ခင်ဗျားကို ဆက်ချစ်နေမိတာ 
ကျုပ်ရင်ဘတ်ထဲမှာ မောတယ် 
ကြားနာမှု မစခင်ကတည်းက 
သေမိန့်ကျပြီးသား နှလုံးသားက 
ခင်ဗျားအတွက် အဆုံးထိ လောင်မြိုက်
ခင်ဗျားလှနေဖို့ ပျော်နေဖို့ အတွက်ဆို 
ပြာဖြစ်သွားတဲ့အထိ တောက်ပ ပြမလို့တဲ့လေ 

တကယ်ပဲ မောရပါတယ် သဒ္ဒါရယ် 
ဘယ်လောက်တောင် မောရသလဲဆို 
မနက်ဖြန်ဆိုတာတောင် မရှိချင်တော့တဲ့အထိပေါ့ 

ချစ်ခြင်းမေတ္တာက ဆန်းကြယ်လွန်းလှပါတယ် သဒ္ဒါရယ်...

မြို့ကလေး - ၅

ပျော်စရာတွေရှိတဲ့အခါတိုင်း 
မင်းနာမည်ကို တမ်းတတတ်သလို 
ရင်နာစရာတွေရှိတိုင်းလည်း 
မင်းအရိပ်လေးကို တိတ်တိတ်လေး 
လှမ်းကြည့်မိတယ် သဒ္ဒါ

တကယ်တော့
မုန်းခြင်း၊ ချစ်ခြင်း နှစ်ခုလုံးက
ပင်ပန်းစေတယ်ဆိုပေမယ့်
ချစ်ရတာ ပိုပင်ပန်းပါတယ် သဒ္ဒါ 

မင်း နေမကောင်းဖြစ်မှာ စိုးတယ်
မင်း မပျော်နေမှာ စိုးတယ်
ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်
မင်း အပြုံးလေးလွင့်သွားမှာ စိုးနေရတယ်လေ

ချစ်တယ်ဆိုတာ
အတော်လေးတော့ ဆန်းကြယ်တယ် သဒ္ဒါရဲ့...... 
မင်းကို ပိုင်ဆိုင်နေချင်တာမျိုးမဟုတ်ဘူး 
မင်းပျော်နေတာ ပြုံးနေတာကို တစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်ရင်း 
ဒီလူ့ရင်ထဲမှာ ပီတိဖြစ်နေတတ်တာမျိုး 

ပြောရရင် 
ကိုယ့်ရဲ့အချစ်က 
ဟောဒီ ဝေဒနာမြို့လေးမှာပဲ 
နေနေရစ်ဖို့ ထိုက်တန်တဲ့ အချစ်မျိုးပေါ့

ဒါပေမယ့်
ဒီမြို့ကလေးမှာပဲ 
ကိုယ် ပျော်နေပါတယ် သဒ္ဒါ 

မင်းပျော်နေတာကို ငေးကြည့်ရင်း 
မင်းပိုပျော်နေနိုင်အောင် ကြိုးစားရင်း 
ကျလာမယ့် မင်းရဲ့ မျက်ရည်တွေကို
ငါ့ လက်ဖမိုးနဲ့ သုတ်ပေးခွင့် မရရင်တောင် 
မင်း မျက်ရည်တွေ ဘယ်သူ့ကြောင့်မှ 
မကျရစေဖို့ ကြိုးစားရင်း 
ဒီမြို့ကလေးမှာ 
ကိုယ်ပျော်နေပါတယ် သဒ္ဒါ 

ဒီမြို့ကလေးရဲ့ အဝေးမှာ 
မင်းပျော်နေစေဖို့ ဆုတောင်းရင်းပေါ့ သဒ္ဒါရယ်

မြို့ကလေး - ၄

သဒ္ဒါရေ 
ဒီ ဝေဒနာမြို့လေးထဲ 
အယ်ကိုဟောတွေနဲ့ မျောနေရတာ 
နည်းနည်းတော့ သက်သာပါတယ် သဒ္ဒါ 

ကိုယ့်အတွက်တော့ 
အရက်က ချိုမလာသလို 
ကိုယ့်အချစ်ကလည်း ခါးမသွားခဲ့ဘူး 
မင်းကို ချစ်ဆဲ ချစ်မြဲ 
မင်းကို ချစ်ရတဲ့ အချစ်က ချိုမြိန်နေဆဲ 

တခါတလေတော့လည်း 
ဝေဒနာတွေမခံနိုင်တဲ့အဆုံး 
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပျောက်ဆုံးသွားစေချင်မိတယ် 
ဒါပေမယ့် 
ကိုယ် ပြုံးပြနေနိုင်အောင် 
ကြိုးစားရမယ် မဟုတ်လား 

မင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး 
မဲ့ချိုးလေး ချိုးသွားရင်တောင် 
ဒီရင်ဘတ်က နာနာနေတတ်တာ 
မင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းလေး 
အပြုံးတွေဝေနေစေဖို့ 
မင်းမျက်ဝန်းလေး 
အရွှန်းတွေဝေနေစေဖို့ 
ဒီ ဝေဒနာမြို့လေးထဲမှာ 
ကိုယ်ပြုံးပြနေနိုင်အောင် 
ကြိုးစားရမယ် မဟုတ်လား သဒ္ဒါ 

ဟုတ်တယ် 
မင်းပျော်နေမှ 
ကိုယ်က ပျော်နိုင်မှာကို....... 

မြို့ကလေး - ၃

 (၃)

 

မင်းရဲ့ အရိပ်ကလေး
လမ်းလျှောက်လာတာကို
ငါထိုင်ငေးမိတယ်

ကပိုကရို
ကနွဲ့ကလျဆိုပေမယ့်
ငါ့အတွက်တော့
ဒါ ပြဇာတ်တပုဒ်လည်း ဟုတ်တယ်

မင်းလှမ်းလာတဲ့
ခြေသံတိုင်းက
ဆည်းလည်းခတ်သံ
ကဗျာရွတ်သံ
ဂီတတေးသံ

ငှက်ကလေးတို့ရေ

သီချင်းဆိုတာ ခဏလောက် ရပ်လိုက်ပေးကြပါ

ချစ်သူရဲ့ဂီတကို အနှောက်အယှက်မပေးကြပါနဲ့

ငါ့ချစ်သူ့ရဲ့အရိပ်ကလေး
လေကြမ်းတွေတိုးမှာ စိုးလို့
ငါ့ အရေပြားတွေက သူ့ရဲ့ အကာအရံဖြစ်ပါစေ
ငါ့ချစ်သူရဲ့ အရိပ်ကလေး
နေထိုးမိမှာ စိုးလို့
ငါ့အရိပ်က သူ့အတွက် ထီးတလက်ဖြစ်ပါစေ

သူပျင်းတဲ့အခါ
ဒီ ဝေဒနာမြို့လေးမှာ လျှောက်စရာလမ်း
အသည်းခွဲလမ်းပဲ ရှိတယ်

အပျင်းပြေသလောက်
ဒီလမ်းကို သူ အကြိမ်ကြိမ်လျှောက်ပါစေ
သူ့ အရိပ်ကို
မငြိုငြင်ကြေး

အသည်းခွဲလမ်းတဘက်တချက်က
ငါ့ မျက်ရည်တွေကို ခူးခူး
သူ့ အရိပ်ကလေး
စူးမစူးဖို့က အရေးကြီးတယ်

လမ်းကို ဖြေးဖြေးလျှောက်ပါ သဒ္ဒါရေ
နင်သွားရာ လမ်းတလျှောက်
ငုဝါတွေ ဝပ်ဆင်း
ငါ့ နှလုံးသည်းပွတ်ကို ခင်းပေးထားတယ်  

လမ်းကို ဖြေးဖြေးလျှောက်ပါ သဒ္ဒါရေ
ငါ့ ဝေဒနာမြို့မှာ
နင် မတော်တဆ လဲသွားခဲ့ရင်တောင်
နာမသွားဖို့အရေး
ငါ့ ပုခုံးကို ခင်းပေးထားတယ်

မင်း သိမှာ မဟုတ်ပေမယ့်
ဒီ ဝေဒနာမြို့လေးထဲ
ငါ ပိုက်ထွေးထားမိတဲ့
မင်းရဲ့ အရိပ်ကလေး
ခလုတ်မိ ဆူးမငြိစေဖို့
ပျော်နေနိုင်ဖို့
အပျင်းပြေဖို့
ဒါ ငါ့ချစ်ခြင်းရဲ့ ပြယုဂ်တခုပေါ့ကွယ်....

မြို့ကလေး - ၂

(၂)

ဒီမြို့လေးရဲ့ လမ်းတွေမှာ
ငါ ခင်လေးဆတ်ဆတ်တုန် ပန်းတွေ စိုက်မယ် သိလား သဒ္ဒါ
ခင်လေးဆတ်ဆတ်တုန်အောင် လှတဲ့ပန်းတွေလိုပဲ
မင်းက ခရမ်းရောင်နဲ့လှတယ်

ပြီးရင်
ဒီမြို့လေးရဲ့ ခုံတန်းတွေပေါ်မှာ
စံပယ်တွေခင်း
မင်းလျှောက်မယ့်လမ်းမှာ ငုဝါတွေ ဝပ်ဆင်းနေစေရမယ်

“ဟိုသီချင်းလေး တပုဒ်
ဆိုလိုရင်းက သိပ်ချစ်တယ်
သဒ္ဒါရယ် နင့်ကိုချစ်တယ်” တဲ့
ဟုတ်တယ်လေ
သဒ္ဒါရဲ့
ဘာများ မရှင်းတာရှိသေးလို့လဲ

အရိပ်ကလေးပါပဲ
ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါ မင်းရဲ့ အရိပ်ကလေးဖြစ်လို့နေတာကိုက
အဲ့ဒီအရိပ်ကလေး
ခလုတ်မထိ ဆူးမငြိဖို့အရေး
ဒီမြို့ကလေးမှာ ငါ ကြိုးစားနေရတာပေါ့

မနက်ဘက် အရုဏ်တက်တကြိမ်
ညဘက် နေဝင်တကြိမ်
ဒီဝေဒနာမြို့လေးမှာ
ရှိခိုးပွဲ ရှိတယ် သဒ္ဒါ
မင်းရဲ့ အရိပ်ကို ဦးညွှတ်ကြရင်း

မင်းအပေါ်ထားတဲ့ ငါ့ရဲ့ ချစ်ခြင်းအကြောင်းကို မွှန်းဖွဲ့ရင်း 
ငါရယ်
ငါ့အတ္တရယ်
ငါ့နှလုံးသားရယ်
ငါ့ပုခုံးအစုံရယ်
အသံမထွက်ပဲ
တိတ်တိတ်လေးဆုတောင်းကြတယ်

ဝေဒနာမြို့လေးထဲမှာ
မင်းကို ချစ်တဲ့အကြောင်း
မင်းကို ချစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်း
မင်းကို ဆက်ချစ်နေမယ့်အကြောင်း
မင်းကို ဒီရင်အစုံကို ပေးအပ်ကြောင်
မင်းပျော်နေပါစေကြောင်းပေါ့

လူတွေစွန့်ခွာသွားခဲ့ကြပြီဆိုပေမယ့်
ဒီ ဝေဒနာမြို့လေးမှာ နေရတာ
ငါ ပျော်ပါတယ် သဒ္ဒါ
မင်း အရိပ်ကလေးကို စောင့်ရှောက်ခွင့်ရရုံလေးနဲ့ကို
ငါ ပျော်နေတာပေါ့ သဒ္ဒါရဲ့

ဒီဝေဒနာမြို့လေးမှာ 
အသက်ဆုံးသည့်တိုင် 
ငါ ရှိနေမယ် 
ငါ့အလောင်းကို ရှုတဲ့အခါ 
မင်းအတွက် အချစ်တွေ မြင်သာပါစေကွယ်