လူတွေ အရှက်လုံဖို့ပဲ
ငါက သူတို့အပါးက ဝစ်လစ်စလစ် နေနေပြရတယ်
လူတွေ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနေနိုင်ဖို့ပဲ
ငါ့ခါးကြောတွေကိုတင်း
ငါ့တကိုယ်လုံးကို ပုတ်ခတ်ညှင်းဆဲတဲ့ဒဏ် ခံရတယ်
လူတွေ အမြင်လှဖို့ပဲ
ငါ့ကိုယ်တလျှောက်
မီးခြစ်ခြစ်တောက် အပူခံပေးရတယ်
လူတွေသစ်လွင်နေဖို့အရေးပဲ
ငါအသုံးတော်ခံလို့ နှစ်တွေကြာတော့
ငါ့လို အဟောင်းကို စွန့်ပစ်တတ်ကြတယ်
အဝတ်တထည်ဘဝနဲ့ သူတို့ လှပဖို့ ကူခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်
အခုတော့ သူတို့ စိတ်တိုင်းကျ
လက်နှီးစုတ် ခြေသုတ်ခုံ ဘဝနဲ့
ဆက်အသုံးတော်ခံနေရပြန်တယ်......
နေဦး
(၂၀၁၀ နိုဝင်ဘာ ၂၂၊ နေ့လည် ၁း၂၆)
