www.friendcircles.com
တချို့အတွက်ဆိုလျှင်တော့ ကြားတောင် ကြားဖူးမည် မဟုတ်သည့် website လေးတခုဖြစ်သည်။
ထိုနေရာလေးကပင် အရာရာက အစပျိုးစရာတွေဖြစ်လာခဲ့သလို ဘဝတကွေ့က ပြဇာတ်တပုဒ်ကို ဖန်တီးပေးခဲ့သည်။
ဒီနေရာလေးကို ရောက်ဖြစ်အောင် ဖိတ်ခဲ့သည့် အဲသည့်အချိန်က ခင်ခဲ့သော ညီမလေး ဝတ်ရည်ဖူးကိုပင် ကျေးဇူးတင်ရမည်လား စိတ်ဆိုးရမည်လား မသိ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တဆစ်ချိုးမှာ ပျော်ရွှင်မြူးထူးစေခဲ့တာကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ အကယ်၍သာ ထို နေရာလေးသို့ မရောက်ဖူးခဲ့ပါလျှင်...............
၂၀၀၅ ..........
တနည်းအားဖြင့်ပြောရရင် ကျောင်းပြီး အလုပ်အကိုင်မရှိ ရုန်းကန်နေရသည့်ကာလ။ စင်ကာပူသို့ ပထမအကြိမ်ခြေလှမ်းချရန် ၁ပတ်အလို စက်တင်ဘာ ၁၈။ ကျွန်တော်ဘယ်လိုမှ မမေ့နိုင်ခဲ့။ ဒါပေမယ့် ဇာတ်ရံဖြစ်လာမယ်မှန်းလည်း ကျွန်တော့်ကိုယ် ကျွန်တော်မသိခဲ့။
၂၀၀၆............
ကျွန်တော့်မွေးနေ့မှာ ကြွက်ကလေးက ဆန်ကိုဘယ်လောက်ချစ်သလဲဆိုတဲ့ သီချင်းလေးက မွှေးပျံ့စေခဲ့။ လမ်းအစလား လမ်းအဆုံးလား မသိပေမယ့် ကျွန်တော်ဟာ အချစ်ကို တကြိမ်တခါပဲဖြစ်ဖြစ်တော့ မက်မောဘူးခဲ့သည်ဆိုလျှင်မမှား။ တည်ငြိမ်ခဲ့သည် ရှုပ်ထွေးမှုကင်းခဲ့သည် ပျော်ရွှင်ခဲ့သည် မျှော်လင့်ချက်တွေ ရှိခဲ့သည်။ ဘယ်တုန်းကမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နားမလည်ခဲ့တဲ့ နားလည်ပေးမှုတွေ၊ ဘယ်တုန်းကမှ ရှိမယ်မထင်ခဲ့တဲ့ စာနာမှုတွေ၊ ဘယ်တုန်းကမှ ကျလာလိမ့်မယ်မထင်ခဲ့တဲ့ မျက်ရည်တွေနဲ့ အတူ မသိခြင်းများစွာဖြင့် ဒီဇာတ်မှာ ဇာတ်ရံအဖြစ် ဝင်ကခဲ့သည်။ ပျော်နေခဲ့သည် မော်နေခဲ့သည် .....
၁......၂............၃..............
ပထမလှိုင်းလုံးက ၂၀၀၈ ဒီဇင်ဘာမှာ ဝုန်းကနဲ ဝင်ဆောင့်မိသည်။ အစည်းပြေမသွားသေးသော်လည်း သနားကြည့် အထင်သေးအမြင် တို့၏မျက်လုံးများအောက် ကျွန်တော့်ဒေါက်တိုင်တို့ ယိုင်နဲ့နဲ့ ဖြစ်ခဲ့သည်။ လဲပါသည်ဆိုမှ အရှိုက်ကိုမှ ထပ်ခါ ထပ်ခါ ပင့်ထိုးချင်တတ်သူအတွက် ကျွန်တော်က ဇာတ်စင်နောက်က ဇာတ်ပို့တယောက်ထက်မပိုကြောင်း အထုအထောင်းမှန်သမျှ ကြိတ်ခံခဲ့ရသည်။
၄ ........၅.............၆.....................
ဒိုင်လူကြီးရဲ့ ရေတွက်သံ မဆုံးသေးခင်မှာပင် ကြိုးဝိုင်းက ပြောင်းသွားနှင့်ပြီ။ မျက်လုံးတွေကလည်း ပြာဝေနေလှပြီ။ ဘာကိုမှလည်း မသဲကွဲတော့ သို့ပေမယ့် ထောင်းချက်ထုချက်တွေ ဆက်ဆက်ကျလာပြန်တော့ စည်းဝိုင်းအပြင်ကို လက်လှမ်းဖို့ ကြိုးစားခဲ့မိခြင်းကပင် အမှားတခုဖြစ်ခဲ့ရပြန်သည်။ ေ၀ဝါးနေတဲ့အမြင်ရဲ့ အောက် အပြစ်တွေကို ဖောက်ကနဲ ဖောက်ကနဲ သောက်ခဲ့မိခြင်းက ယုံကြည်မှုကင်းမဲ့ခံရခြင်းတဲ့။
ဒိုင်မရှိတဲ့ စည်းဝိုင်းအတွင်းမှာ ထိုးချက် ကန်ချက်တွေနဲ့ သာ လူးလှိမ့်နေရဆဲ။
ပြိုလုတော့မယ့် ဆဲဆဲမှာ လက်တကမ်းက ထပ်လှမ်းသည်။ ထူပေးခြင်းနှင့်အတူ အသံတွေဆူဆူလာသည်။ အထုအထောင်းခံနေရသူအတွက် အရိပ်စစ်ကမ်းလှမ်းမှုလို့ ထင်မှတ်မှုက မျက်ရည်တွေကို တဒင်္ဂတိတ်သွားစေပေမယ့် လက်နက်ပုန်းတွေက ရင်ကို ပစ်မှန်နေဆဲ။ ဇာတ်ပို့လေးသာမို့ အပြစ်လည်းဆိုခွင့်မရ စကားလည်းပြောခွင့်မရှိ ပျင်းလျှင်ခေါ် လိုရင်ခိုင်းဆိုသည့် အနေထက် စုတ်ဖွားလေးတကောင်လို ပလူးမြူးပျော်နေခဲ့။
ဘယ်တော့ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်မလဲ ဘယ်တော့ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်မလဲနဲ့ ဇာတ်သာ ၂ခါပြောင်းသွားတယ်။ ကြားမလပ်တဲ့ ဇာတ် နှစ်ဇာတ်ကြား ဇာတ်ပို့က ဇာတ်ပို့အဖြစ်နဲ့ ဇာတ်ခေါင်းကွဲ။
၇....၈.............၉.............
လောကကြီးရဲ့ အသံက နံပါတ်စေ့လုလုမှာတော့ ဗလောင်ဆူလွန်းတဲ့ရင်၊ အမှောင်ထူလွန်းတဲ့ အမြင်အတွက် အလင်းတပွင့်ပဲရပါစေ ဆိုတဲ့ ဆန္ဒနဲ့ ရှုံးမှန်းသိရက် ခေါင်းလောင်းကိုဆွဲလှုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ လာမယ့်ဘေးကို ပြေးတွေ့ပေမယ့် ဘေးအစား ဆေးကိုမျှော်နေဆဲ ဒါပေမယ့် အပယ်ခံက အပယ်ခံအနေနဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကြတယ်။ ဘုရားပြီးရင် ငြမ်းဖက်ကြရစမြဲ.........
ဘယ်ဇာတ်မှာပဲ ဝင်ကက နောက်ကွယ်မှာပဲ ချောင်ထိုးခံခဲ့ရတဲ့ဘဝကို စကားအလှတွေ အဆန်းပြပြီး အကယ်ဒမီပေးလည်း နောက်ဆုံးတော့ ဇော်လင်းက ဇော်လင်းပဲ ဂူထဲရောက်မှ ဘယ်လောက်တော်ကြောင်း ရွတ်ပြတယ်။
၂၀၁၁ ဗယ်လင်တိုင်းဆိုတာ ၂ရက်သာ လိုတော့ချိန်အဝေး စားပွဲပေါ်က ချောကလက်လေးရယ်၊ စိတ်ကူးထဲက အိပ်မက်လေးရယ်က ကိုယ့်ကို မျက်နှာငယ်လေးတွေနဲ့ ပြန်ငုံ့ကြည့်တယ်။ ၅နှစ်တာကာလအတွက် ကျေးဇူးပါ ပန်းလေးရေ............
နေဦး
(၂၀၁၀ ဖေဖော်ဝါရီ ၁၂၊ မနက် ၅း၃၁)
