www.friendcircles.com
တခ်ိဳ႕အတြက္ဆုိလွ်င္ေတာ့ ၾကားေတာင္ ၾကားဖူးမည္ မဟုတ္သည့္ website ေလးတခုျဖစ္သည္။
ထုိေနရာေလးကပင္ အရာရာက အစပ်ိဳးစရာေတြျဖစ္လာခဲ့သလုိ ဘ၀တေကြ႕က ျပဇာတ္တပုဒ္ကို ဖန္တီးေပးခဲ့သည္။
ဒီေနရာေလးကို ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ ဖိတ္ခဲ့သည့္ အဲသည့္အခ်ိန္က ခင္ခဲ့ေသာ ညီမေလး ၀တ္ရည္ဖူးကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရမည္လား စိတ္ဆုိးရမည္လား မသိ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တဆစ္ခ်ိဳးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးေစခဲ့တာကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍သာ ထုိ ေနရာေလးသို႕ မေရာက္ဖူးခဲ့ပါလွ်င္...............
၂၀၀၅ ..........
တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ေက်ာင္းၿပီး အလုပ္အကိုင္မရွိ ရုန္းကန္ေနရသည့္ကာလ။ စင္ကာပူသို႕ ပထမအႀကိမ္ေျခလွမ္းခ်ရန္ ၁ပတ္အလုိ စက္တင္ဘာ ၁၈။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိမွ မေမ့ႏုိင္ခဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္ရံျဖစ္လာမယ္မွန္းလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့။
၂၀၀၆............
ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႕မွာ ၾကြက္ကေလးက ဆန္ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲဆုိတဲ့ သီခ်င္းေလးက ေမႊးပ်ံ႕ေစခဲ့။ လမ္းအစလား လမ္းအဆုံးလား မသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခ်စ္ကို တႀကိမ္တခါပဲျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ မက္ေမာဘူးခဲ့သည္ဆုိလွ်င္မမွား။ တည္ၿငိမ္ခဲ့သည္ ရႈပ္ေထြးမႈကင္းခဲ့သည္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိခဲ့သည္။ ဘယ္တုန္းကမွ ကုိယ့္ကုိယ္ကို နားမလည္ခဲ့တဲ့ နားလည္ေပးမႈေတြ၊ ဘယ္တုန္းကမွ ရွိမယ္မထင္ခဲ့တဲ့ စာနာမႈေတြ၊ ဘယ္တုန္းကမွ က်လာလိမ့္မယ္မထင္ခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ အတူ မသိျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ဒီဇာတ္မွာ ဇာတ္ရံအျဖစ္ ၀င္ကခဲ့သည္။ ေပ်ာ္ေနခဲ့သည္ ေမာ္ေနခဲ့သည္ .....
၁......၂............၃..............
ပထမလိႈင္းလုံးက ၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာမွာ ၀ုန္းကနဲ ၀င္ေဆာင့္မိသည္။ အစည္းေျပမသြားေသးေသာ္လည္း သနားၾကည့္ အထင္ေသးအျမင္ တုိ႕၏မ်က္လုံးမ်ားေအာက္ ကၽြန္ေတာ့္ေဒါက္တုိင္တုိ႕ ယုိင္နဲ႕နဲ႕ ျဖစ္ခဲ့သည္။ လဲပါသည္ဆုိမွ အရိႈက္ကိုမွ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ပင့္ထုိးခ်င္တတ္သူအတြက္ ကၽြန္ေတာ္က ဇာတ္စင္ေနာက္က ဇာတ္ပို႕တေယာက္ထက္မပုိေၾကာင္း အထုအေထာင္းမွန္သမွ် ႀကိတ္ခံခဲ့ရသည္။
၄ ........၅.............၆.....................
ဒုိင္လူႀကီးရဲ႕ ေရတြက္သံ မဆုံးေသးခင္မွာပင္ ႀကိဳး၀ုိင္းက ေျပာင္းသြားႏွင့္ၿပီ။ မ်က္လုံးေတြကလည္း ျပာေ၀ေနလွၿပီ။ ဘာကိုမွလည္း မသဲကြဲေတာ့ သို႕ေပမယ့္ ေထာင္းခ်က္ထုခ်က္ေတြ ဆက္ဆက္က်လာျပန္ေတာ့ စည္း၀ုိင္းအျပင္ကို လက္လွမ္းဖုိ႕ ႀကိဳးစားခဲ့မိျခင္းကပင္ အမွားတခုျဖစ္ခဲ့ရျပန္သည္။ ေ၀၀ါးေနတဲ့အျမင္ရဲ႕ ေအာက္ အျပစ္ေတြကို ေဖာက္ကနဲ ေဖာက္ကနဲ ေသာက္ခဲ့မိျခင္းက ယုံၾကည္မႈကင္းမဲ့ခံရျခင္းတဲ့။
ဒုိင္မရွိတဲ့ စည္း၀ုိင္းအတြင္းမွာ ထုိးခ်က္ ကန္ခ်က္ေတြနဲ႕ သာ လူးလွိမ့္ေနရဆဲ။
ၿပိဳလုေတာ့မယ့္ ဆဲဆဲမွာ လက္တကမ္းက ထပ္လွမ္းသည္။ ထူေပးျခင္းႏွင့္အတူ အသံေတြဆူဆူလာသည္။ အထုအေထာင္းခံေနရသူအတြက္ အရိပ္စစ္ကမ္းလွမ္းမႈလုိ႕ ထင္မွတ္မႈက မ်က္ရည္ေတြကို တဒဂၤတိတ္သြားေစေပမယ့္ လက္နက္ပုန္းေတြက ရင္ကို ပစ္မွန္ေနဆဲ။ ဇာတ္ပုိ႕ေလးသာမုိ႕ အျပစ္လည္းဆုိခြင့္မရ စကားလည္းေျပာခြင့္မရွိ ပ်င္းလွ်င္ေခၚ လုိရင္ခုိင္းဆုိသည့္ အေနထက္ စုတ္ဖြားေလးတေကာင္လုိ ပလူးျမဴးေပ်ာ္ေနခဲ့။
ဘယ္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မလဲ ဘယ္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မလဲနဲ႕ ဇာတ္သာ ၂ခါေျပာင္းသြားတယ္။ ၾကားမလပ္တဲ့ ဇာတ္ ႏွစ္ဇာတ္ၾကား ဇာတ္ပုိ႕က ဇာတ္ပုိ႕အျဖစ္နဲ႕ ဇာတ္ေခါင္းကြဲ။
၇....၈.............၉.............
ေလာကႀကီးရဲ႕ အသံက နံပါတ္ေစ့လုလုမွာေတာ့ ဗေလာင္ဆူလြန္းတဲ့ရင္၊ အေမွာင္ထူလြန္းတဲ့ အျမင္အတြက္ အလင္းတပြင့္ပဲရပါေစ ဆုိတဲ့ ဆႏၵနဲ႕ ရႈံးမွန္းသိရက္ ေခါင္းေလာင္းကိုဆြဲလႈပ္ပစ္လုိက္တယ္။ လာမယ့္ေဘးကို ေျပးေတြ႕ေပမယ့္ ေဘးအစား ေဆးကိုေမွ်ာ္ေနဆဲ ဒါေပမယ့္ အပယ္ခံက အပယ္ခံအေနနဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ၾကတယ္။ ဘုရားၿပီးရင္ ၿငမ္းဖက္ၾကရစၿမဲ.........
ဘယ္ဇာတ္မွာပဲ ၀င္ကက ေနာက္ကြယ္မွာပဲ ေခ်ာင္ထုိးခံခဲ့ရတဲ့ဘ၀ကို စကားအလွေတြ အဆန္းျပၿပီး အကယ္ဒမီေပးလည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဇာ္လင္းက ေဇာ္လင္းပဲ ဂူထဲေရာက္မွ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း ရြတ္ျပတယ္။
၂၀၁၁ ဗယ္လင္တုိင္းဆုိတာ ၂ရက္သာ လုိေတာ့ခ်ိန္အေ၀း စားပြဲေပၚက ေခ်ာကလက္ေလးရယ္၊ စိတ္ကူးထဲက အိပ္မက္ေလးရယ္က ကုိယ့္ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႕ ျပန္ငုံ႕ၾကည့္တယ္။ ၅ႏွစ္တာကာလအတြက္ ေက်းဇူးပါ ပန္းေလးေရ............
ေနဦး
(၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂၊ မနက္ ၅း၃၁)
