အတိတ်ပုံရိပ်တွေကြား လျှောက်သွားမိတော့ ကျွန်တော်က အဘာဆီယာမြို့လေးမှာ ကွယ်လွန်သွားပြီဖြစ်တဲ့ မျက်ဝန်း (Lady Eye) အကြောင်း ပြန်တွေးရင်း ချက်ချင်းပဲ မျက်ဝန်းကို ဖုန်းခေါ်ပြီး ရေပန်းနားမှာ တွေ့ဖို့ ချိန်းလိုက်တယ်။ ခံစားချက်အပြည့်နဲ့ နှလုံးသားကသူမကို ဆီးကြိုခဲ့။
အပျော်ရွှင်ခဲ့ဆုံးနေ့တွေတုန်းကလို ဖီရှာဝီ ကဖေးဆိုင်ထဲမှာ ဒီညနေကို အချိန်ဖြုန်းကြဖို့ အကြံပေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့နဲ့ ရင်းနှီးနေတဲ့နေရာကို ရောက်တော့ သေဆုံးသွားပြီးဖြစ်တဲ့ မျက်မမြင်စာအုပ်ရောင်းသူက ကျွန်တော်တို့ အနားကို လာပြီး နွေးနွေးထွေးထွေး နှုတ်ဆက်လေရဲ့။ နောက် အကြာကြီးခွဲခွာသွားတဲ့ ချစ်လှစွာသော မျက်ဝန်းကို သူအပြစ်တင်တော့တယ်။
သူမကဆိုတယ် ဟိုးအဝေးတနေရာကို ရောက်နေစေခဲ့တာ သေခြင်းတရားကြောင့်ပါတဲ့။ ဒါပေမယ့် သူကတော့ အဲဒီအကြောင်းပြချက်ကို ချက်ခြင်းငြင်းပယ်လိုက်ပါလေရော။ သူကပြောတယ် ချစ်သူတွေကြားမှာ သေခြင်းတရားဆိုတာ ဘယ်တော့မှ ဝင်လာနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။
နေဦး
(၂၀၁၁ စက်တင်ဘာ ၁၇)
(အီဂျစ် စာရေးဆရာ နာဂွတ်မားဖုဇ်၏ အိပ်မက်များပေါင်းချုပ်မှ အိပ်မက် ၁၀၄ ကို ပြန်လည်ကြိုးစားဘာသာပြန်ထားခြင်းဖြစ်ပြီး မူရင်းစာရေးသူ၏ တင်ပြလိုသည့် တန်ဖိုးများ ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ပါက ကျွန်တော်၏ ညံ့ဖျင်းမှု သက်သက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ပါသည်)
