Saturday, July 10, 2010

ကသိကေအာက္ လက္ေရးစုတ္

ေဆာရီးပါ
ငါ ႏိုးမထခ်င္ေသးဘူး
ငါ့လက္ရွိ meeting ထဲ
အိပ္စက္ျခင္းနဲ႕အတူ အနာဂတ္အေရး ေဆြးေႏြးေနတုန္း…..

အသံစာစာနဲ႕ ေအာ္က်က္ခဲ့တဲ့ ညအခါ လသာသာၾကားထဲ
ငါ့ခံစားခ်က္ေတြကို တစိတ္တျခမ္းဖဲ့ၿပီး အလြတ္မွတ္လုိ႕ရမလား
ခါးပါတယ္ဆုိလည္းွ
အဲဒီ ဘလက္ေကာ္ဖီကို ငါက သၾကားနည္းနည္းနဲ႕ ႀကိဳက္ေနတုန္း….

ၿပိဳၾကလာတဲ့ စကားလုံးေတြရဲ႕ၾကား
ထီးေဆာင္းထားရုံနဲ႕ ငါတုိ႕ေတြ အတြက္ လုံေလာက္ပါ့မလား
အဲဒီခပ္ဖ်ားဖ်ားလူနာက ကဗ်ာေတြနဲ႕ ငါတုိ႕ ေခါင္းအထက္က ရြာရြာက်တယ္…..

ဟိုတေန႕က
ႏွလုံးသားကို ႏွစ္ျခင္းခံခဲ့တာ
သူ အခ်စ္ဆုိတာကို ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္တဲ့
ျပန္လြတ္လာေတာ့ ႏွလုံးသားတခုလုံးကေတာ့
ေရေတြ စိုစိုရႊဲလုိ႕ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာနဲ႕
သူ ဒီတသက္စာ ဖ်ားနာေနေတာ့မယ္………..

ကယ္ၾကပါ ယူၾကပါနဲ႕
ေပးၾကပါ ကမ္းၾကပါ
ဘယ္အသံက ပိုသာမလည္း
ေဟာဟိုကေစာင္းတလက္က “ႏွင္းေပ်ာက္တဲ့ေႏြ” ကို က်ဴးရင့္ရင္း ငါ့ကို အရြဲ႕တုိ္က္တယ္…….

ႏွင္းဆီက ျဖဴသလား နီသလား ၀ါသလားထက္
သူ႕ရဲ႕ အေမႊးဓာတ္ကို ဖ်ားနာနာ ဥယ်ာဥ္မႈးထံ ေပးခဲ့တာ ပိုအေရးႀကီးပါတယ္
မင္းသားေလးရဲ႕ အေျခအတင္လုိေပါ့
သူ႕မ်က္လုံးေတြ မျပိဳခင္အထိ သူညည္းသြားတယ္
ခ်စ္တတ္ဖုိ႕ အရမ္းကို ငယ္လြန္းပါေသးတယ္တဲ့……

ငါ့ကို ႏႈတ္ပိတ္ေပးလွည့္ပါ
ဒီကမၻာမွာ ငါေလ့လာစရာေတြ က်န္ေသးတယ္………

ေနဦး
(၂၀၁၀ ဇူလုိင္ ၁၀ စေနေန႕၊ ေန႕လည္ ၁၁နာရီ ၁၁မိနစ္)

Thursday, July 01, 2010

ေရာက္ခဲ့တဲ့ ပန္းတုိင္

သူ......
သူသတၱိေတြ ရွိလာပုံမ်ား
သူတသက္လုံး ေက်ာပိုးထမ္းခဲ့ရတဲ့ အိပ္မက္ေတြကိုပစ္ခ်
အဲဒီ အိပ္မက္မကို သူနာၾကည္းမႈေတြနဲ႕ ပါးခ်ပစ္တယ္.......

အဲဒီအိပ္မက္ေတြကိုပဲ ထမ္းပိုးလာရတာ
သူ႕ေက်ာကုန္းေတြလည္း နာလွေပါ့......

ခံစားခ်က္ေတြက ရင္ထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနၿပီ
ငါဘာလုပ္ႏုိင္ခဲ့သလဲ
ငါ့ခရီး ဘယ္အထိနီးခဲ့သလဲ
ငါ့အေတြး ဘယ္ေလာက္မ်ား လက္ေတြ႕အျဖစ္ထြင္းထုႏုိင္ခဲ့သလဲ
သူ႕ရဲ႕နားေတြထဲမွာ ျပန္ျပန္ၾကားပုံမ်ား
သူ႕အသည္းနဲ႕  အိပ္မက္ဓားက တထပ္တည္းက်လုိ႕.............

ခုေတာ့လည္း
သူ ရင္နာမႈေတြနဲ႕
အဲဒီအိပ္မက္ကို ေက်ာကုန္းေပၚက ပစ္ခ်လုိက္တယ္......

သူ႕အရိုးေတြကပဲ သူ႕အတြက္သူ ေလးလွၿပီ........

မနက္ျဖန္ဆုိတာ မရွိေတာ့တဲ့ေန႕
သူ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသက္ရႈရင္း
လက္ကေလးက ေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ထားခဲ့တယ္.........


ေနဦး
(၂၀၁၀ ဇြန္ ၃၀ ည ၁၀နာရီ ၄၇ မိနစ္)