ႏႈတ္ဆက္တယ္ဆုိတာ ခြဲခြာဖုိ႕မွ မဟုတ္တာ

ဒီလမ္းအခ်ိဳးမွာပဲ က်ဳပ္တုိ႕ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာခဲ့ၾကဖူးတယ္။ လမ္းတဖက္ကိုအေရာက္ က်ဳပ္ကလွည့္ၾကည့္ေတာ့ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပဲ ခင္ဗ်ားကလည္း လွည့္အၾကည့္ ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကို လက္မ်ားေတာင္ ေဝွ႕ရမ္းႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့ေသးတယ္။

သူလုိကုိယ္လုိ သာမာန္ ညေနခင္းတခုမွာ ျမစ္တခုလုိ အဆက္မျပတ္စီးေနတဲ့ ကားေတြ လူေတြက က်ဳပ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ၾကား ျခားသြားခဲ့ၿပီ။ က်ဳပ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားျခားသြားတဲ့ ဒီျမစ္ႀကီးက ဘဝမွာ ေက်ာ္လြန္ႏုိင္ဖုိ႕ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာမႈတခုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႕ ဘယ္သိခဲ့မွာလဲ။

က်ဳပ္တုိ႕ ထပ္ဆုံဖုိ႕ အခြင့္မရွိခဲ့ဘူး ေနာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ၾကာေတာ့ ေသျခင္းတရားကို ခင္ဗ်ား မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားရွာၿပီ။

အတိတ္ကို ျပန္တူးေဖာ္ရင္း ျပန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မွားေနသလုိလုိ က်ဳပ္ခံစားရတယ္။ အေသးအဖြဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တာေလးက ျပန္မေတြ႕ႏုိင္ေတာ့တဲ့ ခြဲခြာမႈႀကီးတခုကို ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီ။

ဒီအေၾကာင္း နားလည္ႏုိင္ဖုိ႕ မေန႕ညက ညစာစားအၿပီး ပေလတုိႏႈတ္က အံခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ဆုိစကားကို ျပန္ဖတ္မိတယ္။ ခႏၶာႀကီး ေသဆုံးသြားတဲ့အခါ ဝိဥာဥ္က လြတ္လပ္သြားတယ္တဲ့။

ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာျခင္းလား၊ မွားယြင္းေနတဲ့ နားလည္မႈလား အမွန္တရားက ဘယ္မွာလဲဆုိတာ က်ဳပ္မသိေတာ့ဘူး။

အကယ္လုိ႕ ဝိဥာဥ္ကသာ ေသဆုံးမသြားခဲ့ဘူးဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႕ ႏႈတ္ဆက္စကားဆုိစရာ မလုိေတာ့ဘူးမလား။

ႏႈတ္ဆက္တယ္ဆုိတာကိုယ္က ခြဲခြာမသြားဖုိ႕ ျငင္းဆန္ေနၾကတာေလ။ ႏႈတ္ဆက္တယ္ဆုိတာ ဒီေန႕ေတာ့ ငါတုိ႕ ခြဲခြာၾကမယ္ မနက္ျဖန္ က်ဳပ္တုိ႕ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမဟုတ္လား။ ဘာမွမၾကာတဲ့ဒီဘဝမွာ ေသရအုံးမယ္ဆုိတာ သိတဲ့အတြက္ပဲ အၿပီးသတ္ႏႈတ္ဆက္ျခင္းဆုိတာကုိ ဖန္တီးခဲ့ၾကတာမလား။

ေဒလီယာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ က်ဳပ္တုိ႕ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ေလ။ ဘယ္ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ က်ဳပ္တုိ႕ ဆုံၾကမလဲ။ ဒါ မေရရာတဲ့ စကားေတြမွန္းသိပါရဲ႕။  ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားနဲ႕ က်ဳပ္က ေဘာ္ဂတ္နဲ႕ ေဒလီယာျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့ ေဟာဒီေျမမ်က္ႏွာျပင္ေပၚက ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ၿမိဳ႕မွာဆုံေတြ႕ခြင့္ရဖုိ႕ အၿမဲေတာင္းဆုိေနၾကမယ္ေလ ေဒလီယာ။


ေနဦး
(၂၀၁၁ စက္တင္ဘာ ၁၇)

(Jorge Luis Borges ရဲ႕ Delia Elana San Marco ကို ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး မူရင္းရသကုိ ေပၚလြင္ေအာင္ မဖန္တီးႏုိင္ပါက ဘာသာျပန္သူ ကၽြႏု္ပ္၏ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။)

အိပ်မက် ၁၀၄ (Dream 104 by Naguib Mahfouz)

အတိတ်ပုံရိပ်တွေကြား လျှောက်သွားမိတော့ ကျွန်တော်က အဘာဆီယာမြို့လေးမှာ ကွယ်လွန်သွားပြီဖြစ်တဲ့ မျက်ဝန်း (Lady Eye) အကြောင်း ပြန်တွေးရင်း ချက်ချင်းပဲ မျက်ဝန်းကို ဖုန်းခေ်ပြီး ရေပန်းနားမှာ တွေ့ဖို့ ချိန်းလိုက်တယ်။ ခံစားချက်အပြည့်နဲ့ နှလုံးသားကသူမကို ဆီးကြိုခဲ့။

အပျော်ရွှင်ခဲ့ဆုံးနေ့တွေတုန်းကလို ဖီရှာဝီ ကဖေးဆိုင်ထဲမှာ ဒီညနေကို အချိန်ဖြုန်းကြဖို့ အကြံပေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့နဲ့ ရင်းနှီးနေတဲ့နေရာကို ရောက်တော့ သေဆုံးသွားပြီးဖြစ်တဲ့ မျက်မမြင်စာအုပ်ရောင်းသူက ကျွန်တော်တို့ အနားကို လာပြီး နွေးနွေးထွေးထွေး နှုတ်ဆက်လေရဲ့။ နောက် အကြာကြီးခွဲခွာသွားတဲ့ ချစ်လှစွာသော မျက်ဝန်းကို သူအပြစ်တင်တော့တယ်။

သူမကဆိုတယ် ဟိုးအဝေးတနေရာကို ရောက်နေစေခဲ့တာ သေခြင်းတရားကြောင့်ပါတဲ့။ ဒါပေမယ့် သူကတော့ အဲဒီအကြောင်းပြချက်ကို ချက်ခြင်းငြင်းပယ်လိုက်ပါလေရော။ သူကပြောတယ် ချစ်သူတွေကြားမှာ သေခြင်းတရားဆိုတာ ဘယ်တော့မှ ဝင်လာနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။


နေဦး
(၂၀၁၁ စက်တင်ဘာ ၁၇)

(အီဂျစ် စာရေးဆရာ နာဂွတ်မားဖုဇ်၏ အိပ်မက်များပေါင်းချုပ်မှ အိပ်မက် ၁၀၄ ကို ပြန်လည်ကြိုးစားဘာသာပြန်ထားခြင်းဖြစ်ပြီး မူရင်းစာရေးသူ၏ တင်ပြလိုသည့် တန်ဖိုးများ ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ပါက ကျွန်တော်၏ ညံ့ဖျင်းမှု သက်သက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ပါသည်)