အိပ္မက္ - ၁၁ (Dream 11 by Naguib Mahfouz)

ႏုိင္းျမစ္ ကမ္းေျခ စြန္ပလြံပင္ေတြရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး ခႏၶာကုိယ္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ရင္ကို ဖြင့္လုိ႕ လဲေလ်ာင္းေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပားလွတဲ့ ကေလးေတြက သူမဆီကို တြားသြားေနၾကတယ္။ ေနာက္ ကေလးေတြက သူမရဲ႕         ရင္တ၀ုိက္မွာ ၀ုိင္းအုံေနၾကၿပီး အငမ္းမရ ေလာဘႀကီးမႈမ်ိဳးနဲ႕ သူမရဲ႕ ရင္အစုံကေန ႏုိ႕ရည္ေတြကို စုပ္ယူ ေနၾကတယ္။ အဖြဲ႕တဖြဲ႕ က ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ႏုိ႕ရည္ေတြ ေသာက္ယူလုိ႕ ၿပီးသြားၿပီဆုိလုိက္တုိင္း ေနာက္အဖြဲ႕တဖြဲ႕က အနားကပ္လာေနၾကတယ္။

အျဖစ္အပ်က္တခုလုံးက ထိန္းခ်ဳပ္မရေတာ့တဲ့ အေနအထားတခုထိေအာက္ျဖစ္ေနၿပီး အမိန္႕အာဏာ စနစ္အားလုံးကလည္း အသုံးမ၀င္ေတာ့သလုိပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အရေတာ့ တစုံတေယာက္က လူေတြကို ဂရုစိုက္မိေအာင္ လုပ္သင့္ၿပီး အကူအညီေတာင္းသင့္တယ္လုိ႕ ထင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြအားလုံး ႏုိင္းျမစ္ကမ္းေျခတေလွ်ာက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကဆဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ဟစ္လုိက္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ပါးစပ္ထဲက ဘာအသံမွ ထြက္မလာဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ကေတာ့ ၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႕ တင္းက်ပ္ျပည့္သိပ္ေနေလရဲ႕။

အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ကေလးေတြအတြက္ေတာ့ သူတုိ႕ဟာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးအတြက္ အရုိးေပၚအေရဖုံးရုံ အေနအထားထက္ ဘာကိုမွ ခ်န္မထားပစ္ခဲ့ၾကဘူးေလ။ သူမဆီက ႏုိ႕ရည္ကို ထပ္မရႏုိင္ေတာ့ဘူးလုိ႕ သိတဲ့အခါ သူတုိ႕ရဲ႕ သြားေတြနဲ႕ သူမကို အရုိးသက္သက္က်န္သည္အထိ အသားေတြကို ကိုက္ဖ်က္ပစ္ၾကတယ္။  ေအာ္ဟစ္ပစ္လုိက္ဖုိ႕ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တာ၀န္တရပ္အေနနဲ႕ မွတ္ယူေပမယ့္ ဘာအသံမွေတာ့ ထြက္မလာခဲ့ဘူး။ ကေလးေတြက ႏုိ႕နဲ႕ အသားေတြ ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ရတာကို စြန္႕လႊတ္လုိက္တာနဲ႕ တၿပိဳင္နက္ အခ်င္းခ်င္း တုိက္ခုိက္ေနၾကတဲ့ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ စစ္ပြဲတခု ျဖစ္လာေတာ့တယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ ခႏၶာေတြကို ဖ်က္ဆီးခံေနရသလုိပဲ သူတုိ႕ရဲ႕ ေသြးေတြကလည္း စီးဆင္းေနလုိ႕ေပါ့။

သူတုိ႕ထဲက တခ်ိဳ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္သြားၾကတယ္ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို လွမ္းလာေနၾကတယ္။ ေတြးစလုိ႕ မရေလာက္ေအာင္ကို ဆုိးရြားလွတဲ့ ရက္စက္မႈေတြကို ေပးဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို လွမ္းလာေနၾကတယ္ေလ.........

ေနဦး
(၂၀၁၀ ဒီဇင္ဘာ ၂၉)

(အီဂ်စ္ စာေရးဆရာ နာဂြတ္မားဖုဇ္၏ အိပ္မက္မ်ားေပါင္းခ်ဳပ္မွ အိပ္မက္ ၁၁ ကို ျပန္လည္ႀကိဳးစားဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး မူရင္းစာေရးသူ၏ တင္ျပလုိသည့္ တန္ဖုိးမ်ား ဆုံးရႈံးသြားခဲ့ပါက ကၽြန္ေတာ္၏ ညံ့ဖ်င္းမႈ သက္သက္ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္)

ကမ္းပါးမွာမွ ေပါက္ခ်င္တဲ့ သစ္ပင္

ကမ္းပါးမွာပဲ ေပါက္ခ်င္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္မုိ႕
အျမစ္ေတြ ႏွင္ထြက္
ေရစီးနဲ႕ ေမ်ာခ်င္ရက္တယ္ဆုိလည္း
ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ.......

တည္တည္တံ့တံ့နဲ႕
ရွင္သန္ႏုိင္တဲ့ ကမ္းတခုရွိေပမယ့္
သူ႕အျမစ္ေတြကိုက
ဟုိကမ္းကပ္ခ်င္ ဒီကမ္းကပ္ခ်င္ဆုိမွေတာ့
ခုတ္ထြင္မရွင္းပါဘူး
သူ႕ဟာသူ ေရစီးအလ်ဥ္နဲ႕
ေမ်ာလုိက ေမ်ာေစေပါ့.......

ႀတိဂံေတြထက္ စာရင္ေတာ့
အေပၚမေရာက္ရင္ေန
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လမ္းေျဖာင့္ေျဖာင့္ပဲ ေလွ်ာက္တယ္........


ေနဦး
(၂၂ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၀၁၀၊ ညေန ၅း၂၃)

အိပ္မက္ - ၁၃၉ (Dream 139 by Naguib Mahfouz)

အရမ္းကို နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ျပပြဲတခု....
နာမည္ႀကီးရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းက မ်ားမ်ားစားစားမဟုတ္ဘဲ တခ်ပ္တည္းေသာ ပန္းခ်ီကားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိပန္းခ်ီကား၏ ထူးျခားခ်က္က ၾကည့္သူက ခ်ဥ္းကပ္လာတာနဲ႕ အမွ် ပုံက ေျပာင္းလဲသြားျခင္းျဖစ္သည္။

ပထမ ကၽြန္ေတာ္ျမင္လုိက္တာက ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွတဲ့ ေတာအုပ္တခုျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ကို တလွမ္းတုိးလုိက္တာႏွင့္ ျမင္ကြင္းက ေျပာင္းသြားသည္။ ေတာအုပ္က ေပ်ာက္သြားၿပီ ထုိေနရာမွာ သိသိသာသာကိုပဲ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ရဲ႕ ၀တ္လစ္စလစ္ပုံက ေရာက္လာသည္။

ေနာက္တလွမ္းေရွ႕ဆက္တုိးလုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ထုိအမ်ိဳးသမီးသည္ မရွိေတာ့။ အမ်ိဳးသမီးအစား ျမင္လုိက္ရသည္က ေက်ာက္တုံးက စလုိ႕ ခုေခတ္ေနာက္ဆုံးေပၚလက္နက္ေတြထိေအာင္ လက္နက္ေပါင္းစုံကို ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ ေဒါသေမာဟေတြ ဖုံးလႊမ္းေနတဲ့ စစ္ပြဲ တခုျဖစ္ေနၿပီ.......

ေနဦး
(၂၀၁၀ ဒီဇင္ဘာ ၁၇)


(အီဂ်စ္ စာေရးဆရာ နာဂြတ္မားဖုဇ္ရဲ႕ အိပ္မက္မ်ားေပါင္းခ်ဳပ္ထဲမွာ အိပ္မက္ ၁၃၉ ကို ျပန္လည္ႀကိဳးစားဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး မူရင္းစာေရးသူ၏ တင္ျပလုိသည့္ တန္ဖုိးမ်ား ဆုံးရႈံးသြားခဲ့ပါက ကၽြန္ေတာ္၏ ညံ့ဖ်င္းမႈ သက္သက္ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္)

က်ရႈံးျခင္းမ်ားနဲ႕ ကုိယ္

ရိုးသားမႈေတြ
ငယ္စဥ္ကတည္းက
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့ရာက
အရြယ္ေရာက္မႈနဲ႕အတူ
အပ်ိဳရည္ပ်က္သြား
ခင္ဗ်ားတုိ႕ နားခါးၾကသလားဗ်ာ....

အလင္းေတြ ေတာက္ျပရာ ေနရာတေလွ်ာက္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း ေရာင္ေတာ္ျပန္ေတြ ေပါက္ခဲ့ၾကေပါ့
ဒါ ေနရဲ႕ အလင္းလား
လရဲ႕ အလင္းလား
ဘယ္သူမ်ား ေမးခဲ့ၾကတာမုိ႕......

ေျပလည္ရာ ေျပလည္ေၾကာင္း
ငါးပြက္ရာ ငါးစာေရာင္းထြက္တုန္းက
ငါးစာခ်ခ်င္သူမ်ားအၾကား
ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေတာ့ စီးပြားျဖစ္ခဲ့သား.......

ဖားသားကို ႀကိဳက္သူေတြနဲ႕
စကားစျမည္ေျပာဖုိ႕
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသားတန္း အေသြးတန္းကိုပဲ ေရြးတယ္.........

ကၽြန္ေတာ္လည္းေလ
ပါးစပ္ရဲရဲဟႏုိင္ဖုိ႕ အေရး
ကာရာအုိေကဆုိင္မ်ားမ်ားထုိင္
အယ္ကုိေဟာေတြ မ်ားမ်ာေသာက္
အခုေခတ္ဟာ ေပါက္တတ္ကရ ေျပာတတ္မွ
လူအထင္ႀကီးတဲ့ ေခတ္မလား.......

Branded ျဖစ္တဲ့ အက်ႌကို၀တ္
လူအထင္ႀကီးေစတဲ့ ဖုန္းကိုကုိင္
ေစ်းႀကီးပါတယ္ဆုိတဲ့ အိတ္ကိုဆြဲ
အထဲက ဒီအေကာင္က စိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပုပ္ပြေနလဲ
လူေတြထဲမွာ ရႊိဳင္းတယ္ဆုိလား ဘာဆုိလားပဲ....

ကၽြန္ေတာ္လည္း
တေန႕ထက္ တေန႕
တေန႕ထက္ တေန႕
ေ၀းသထက္ ေ၀းလာခဲ့တဲ့ ရင္နဲ႕
အဇၩတစိတ္သ႑ာန္အမွန္ကို က်ရႈံးမႈေတြ ျမန္ျမန္လာတယ္.........

ေနဦး
(၂၀၁၀ ဒီဇင္ဘာ ၂၊ ညေန ၆နာရီ)