ၾကာခဲ့ၿပီဟု ဆုိရမလား ျဖတ္သန္းသြားရမယ့္ဘ၀ထဲက အကန္႕တကန္႕သာသာလုိ႔ပဲ ဆုိရမလား လာမည့္ ၂၉ ရက္ေန႕ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္လက္ရွိလုပ္ေနေသာ ကုမၸဏီ Killem မွာ ၂ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ အတန္အသင့္ေတာ့ ၾကာခဲ့ၿပီဟုဆုိရမည္။ စင္ကာပူကၽြန္းကို ေရာက္ခဲ့တာ ခုအခ်ိန္ဆုိ ၂ႏွစ္ခြဲေက်ာ္သြားၿပီ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တခ်က္ျပန္ငဲ့ၾကည့္ျဖစ္သည္ ဘာေတြေျပာင္းလဲသြားသလဲ၊ ဘာေတြတုိးတက္သြားသလ၊ဲ ဘာေတြယုတ္ေလ်ာ့သြားသလဲ၊ ဘာေတြေလ့လာသိခဲ့သလဲ၊ ဘယ္ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီး ခုယုံၾကည္ခ်က္ေတြက ဘယ္လုိ ျဖစ္တည္လာသလဲ၊ ဘာေတြကို တန္ဖုိးပိုထားလာသလဲ စသည္ စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္မိသည္။ အိမ္ကခြဲထြက္လာတာ ၂ႏွစ္ခြဲသြားၿပီဆုိေပမယ့္ ခုထိ တခါမွ အိမ္မျပန္ျဖစ္ေသး နဂိုကတုိင္ အိမ္မကပ္သူပီပီ ထူးထူးျခားျခားလြမ္းတာ ျပန္ခ်င္တာမ်ိဳးလည္း ဒီကာလထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မွာ မရွိခဲ့။ ဒါေပမယ့္ တခါတရံေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကိုခ်စ္တဲ့ အေမ၊ အားေပးတတ္တဲ့ စာဖတ္နာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာရွိတုိင္း ေမးခြန္းေတြထုတ္ခဲ့ရတဲ့ အေဖ့ကို လြမ္းမိတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက တကပ္တည္း ကပ္ခဲ့ၿပီး ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေဗဒင္ နကၡတ္အေၾကာင္းေတြ ဘ၀အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ေျပာျပေပးခဲ့တဲ့ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အဘ(အေမ့ရဲ႕ အေဖ)ကို လည္း လြမ္းမိသည္။ ထုိ႕ထက္ပို၍ေတာ့ သည္ကာလအတြင္းမွာ အိမ္ကို ထူးထူးျခားျခား မလြမ္းဘူးခဲ့။ အရာရာက ပုံမွန္အတိုင္းသာ လည္ပတ္ခဲ့သည္။
ငယ္ကတည္းက အေမဆုံးမတဲ့ အတုိင္း တေန႕တေန႕ အိပ္ယာ၀င္ၿပီဆုိတာနဲ႕ ဒီေန႕ငါဘာလုပ္ခဲ့သလဲ ပညာ၊ ဥစၥာ၊ ကုသုိလ္ သုံးခုထဲက ဒီေန႕ ဘာရခဲ့သလဲဆုိၿပီး နဖူးေပၚလက္တင္စဥ္းစားတဲ့ အက်င့္ကေတာ့ မေပ်ာက္ခဲ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာမွန္းမသိေအာင္ အသုံးမက်ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႕ရက္ေတြ ရွိသလုိ အေတာ္အသင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရေလာက္တဲ့ ေန႔မ်ိဳးေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့သည္။ ၂၆ႏွစ္ျပည့္လုိ႕ ၂၇ထဲေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အသက္အရြယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ဘ၀အေၾကာင္းသိပါၿပီလုိ႕ မဆုိလုိေသာ္လည္း ဒီႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ဘ၀အေၾကာင္း လူေတြအေၾကာင္းကိုေတာ့ အေတာ္သိခဲ့ရသည္ ေလ့လာမိခဲ့သည္။ ေကာင္းတာေတြလည္း သိခဲ့သလုိ ဆုိးတာေတြကိုလည္း တီးမိေခါက္မိရွိခဲ့သည္ အေမေျပာတတ္ခဲ့တဲ့ လူ႕ဘ၀က ထင္သေလာက္ မရိုးရွင္းဘူးဆုိသည့္ သပြတ္အူေတြကို ခပ္ေရးေရးေတာ့ သေဘာေပါက္လာခဲ့သည္။ ငယ္တုန္းကလုိ ကမၻာႀကီးကို ခါးေစာင္းတင္ၿပီး ဟုိဘက္ဒီဘက္ ေရႊ႕ပစ္လုိက္ခ်င္တာေတြထက္ အကန္႕အသတ္တခုအတြင္းက အေကာင္းဆုံးအေနအထားကို ႀကိဳးစားၿပီးယူရတာေတြကို လက္ခံလာသည္။ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ခြင့္မရလုိ႕ စိတ္ပ်က္ညည္းညဴတာထက္ လုပ္ခြင့္ရတာကို အေကာင္းဆုံးလုပ္ဖုိ႕ ကုိယ့္ကုိယ္ကို သတိေပးရေကာင္းမွန္းသိလာခဲ့သည္။ သိခြင့္ရလာခဲ့တဲ့ အသိေတြ အေတြ႕အႀကဳံေတြကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီ၂ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း အျမတ္ဟုဆုိရမည္။
အေကာင္းဆုံးအေနအထားတခုမဟုတ္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီကၽြန္းေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္နဲ႕ ေနရာေလးတခုေပးခဲ့တဲ့ ေလ့လာခြင့္ သင္ယူခြင့္ေတြ ေပးခဲ့တဲ့ Killem ကိုလည္း အေတာ္အသင့္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ဒီမွာေနရင္းပဲ စင္ကာပူကၽြန္းအေၾကာင္း သူတုိ႕လူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္း သူတုိ႕ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြအေၾကာင္းကို အေတာ္ေတာ့ ေလ့လာမိခဲ့သည္။ ေနာက္တခု ကံေကာင္းတာက မန္ေနဂ်ာက အျဖဴ အေမရိကားလူမ်ိဳးဆုိေတာ့ သူနဲ႕ စကားေျပာရင္း အဂၤလိပ္စကားေျပာက အေတာ္အတန္ေတာ့ တုိးတက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ သူက အေရွ႕တုိင္းသားေတြလုိ လွ်ိဳတာေတြ ပညာျပတာေတြ သိပ္မလုပ္တတ္ ပြင့္လင္းသည္ ႀကိဳက္ရင္ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ရင္ မႀကိဳက္ဘူး သိခ်င္တာရွိရင္ေမး သူသိသေလာက္ ရွင္းျပသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စင္ကာပူ အေတြ႕အႀကဳံအတြက္ ဒီတခ်က္ကေတာ့ အေတာ္ကံေကာင္းသည္ဟု ဆုိရမည္။
အသိေတြ ေလ့လာမႈေတြမွာ အေတာ္အသင့္တုိးတက္လာသည္ဟု ဆုိရေပမယ့္ Personal Fortune ပိုင္းကေတာ့ အေတာ္ကို ဆုိး၀ါးသည္ဟုပဲ ကိုယ့္ကုိယ္ကို သုံးသပ္လိုက္သည္။ ကံဇာတာကလည္း ကိုယ့္ဘက္ကို မပါသလုိ ကိုယ္လုပ္သမွ် အမွားေတြကလည္း ရွိေနခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ အသုံးအျဖဳန္းစည္းကမ္းမရွိတတ္တဲ့အက်င့္က အေတာ္ကို လူကို ဒုကၡေရာက္ေစခဲ့သည္။ တေန႕ တေန႕ ကုိယ့္ရဲ႕ Personal Account ကုိ စာရင္းသြင္းရင္းၾကည့္ရတာလည္း အေမာ။ ဘယ္ေတာ့ၾကည့္ၾကည့္ ကိုယ့္ရဲ႕ Net Worth ကလည္း အႏႈတ္က တက္မလာေသး ဒီအခ်ိန္ေတြကို လြတ္ေအာင္ အေတာ္ရုန္းကန္ရဦးမည္ ဆုိတဲ့အသိက ေခါင္းထဲမွာ သံမိႈလုိ စြဲလာေနခဲ့ၿပီ။ ကိုယ့္ရဲ႕ မိဘကိုလည္း တစုံတရာ ျပန္ေပးခ်င္ၿပီ ကိုယ့္အကုိႀကီးကိုလည္း အလုပ္ေလးတခု လုပ္လုိ႕ရေအာင္ စီစဥ္ေပးခ်င္ၿပီ ေနာက္ စုစုေဆာင္းေဆာင္းနဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ အလုပ္ကေလးတခုကို ပုိင္ဆုိင္ခ်င္သည္။ အိပ္မက္ေတြအတြက္ ကိုယ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုယ္ကို Plan ေလးေတြ ခ်ထားမိသည္။ တထပ္တည္းက်ေအာင္ မသြားေသာ္လည္း အေတာ္အတန္ေတာ့ လမ္းေၾကာင္းေလးေပၚမွာရွိေနေသးတာ ကံေကာင္းသည္။ ဒီလုိအေနေလးတခုရဖုိ႕ ေပ်ာ္ေနခဲ့ေသာ္လည္း ခုလက္ရွိအလုပ္ေလးမွ စြန္႕ဖုိ႕ စဥ္းစားေနမိၿပီ ေနာက္ႏွစ္ ဒီအခ်ိန္ ဒီအလုပ္မွာ ရွိမေနခ်င္တာက ကုိယ့္ရဲ႕ ပထမဦးဆုံး ရည္မွန္းခ်က္။ အေျပာင္းအလဲတခုရဖုိ႕ စြန္႕လႊတ္လုိက္ရတာတခ်ိဳ႕ ကေတာ့ ရွိေနမွာ ေသခ်ာေသာ္လည္း မေျပာင္းမျဖစ္တဲ့အခါ ေျပာင္းရဦးမည္။ ၂ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ သူ႕ဆီက ရရွိမႈက ကိုယ့္အတြက္ အေျခခံေကာင္းကို ေပးဖုိ႕ မစြမ္းသာခဲ့။ အရမ္းကာေရာ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ္လည္း ကုိယ္နဲ႕ တန္ရာတန္ရာကို ေမွ်ာ္လင့္မိတာကေတာ့ အမွန္ပင္။
အရင္က လုပ္ခဲ့သမွ်အလုပ္ေတြက ကုိယ္စိတ္ပါရင္ စိတ္ပါသလုိသာ လုပ္ခဲ့ရတဲ့အလုပ္ေတြ ခု အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္တခုကို စလုပ္ခဲ့ၿပီးကာမွ ကိုယ့္ရဲ႕ ပညာေရးဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈကေတာ့ ဆုိးဆုိးရြားရြားကို ရပ္တန္႕သြားသည္။ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ကို လုံး၀ကို စိတ္တုိင္းမက်ခဲ့ ဒီအတြက္လည္း စိတ္ကူးေတြထဲမွာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္တင္မိသည္။ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္က အလုပ္ရယ္ အခ်ိန္ရယ္ ပိုက္ဆံရယ္ ၾကားက Balance ကို ကၽြမ္းကၽြင္ေအာင္ မမွ်ေ၀တတ္ခဲ့။ အဲသည္အားနည္းခ်က္ကို ခုကစလုိ႕ ျပင္ရမည္။ ပါးစပ္နဲ႕ အေတြးနဲ႕ ျပင္ခဲ့သည္ကေတာ့ မ်ားၿပီ ခုကေတာ့ လက္ေတြ႕ကို ႀကိဳးစားၿပီးျပင္ရမည္။ သူမ်ားေတြလည္း ဒီလုိ ၂၄နာရီအတြင္းမွာ ဒါေတြ လုပ္ႏုိင္ရင္ ကုိယ္လည္း လုပ္ႏုိင္ရမည္ မဟုတ္ပါလား။ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိကတည္းက အပြင့္လင္းဆုံး၀န္ခံရလွ်င္ ကိုယ္က ညံ့၍ျဖစ္သည္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ကို္ယ္ကိုပဲ ျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။
အားလုံး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္းခ်ဳပ္ၾကည့္မိသည္ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ရလာေသာ္ၿငား ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းသည့္ လုိခ်င္သည့္ ပန္းတုိင္ႏွင့္က ေ၀းေနေသးသည္။ ဒီႏႈန္းနဲ႕ သြားေနလုိ႕ကေတာ့ တေန႕တလံ ပုဂံဘယ္မေရြ႕ကို လိပ္ႏႈန္းနဲ႕သြားေနေသာသူ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ ရေသာ အခ်ိန္တုိတုိေလးအတြင္းမွာ အျမန္နႈန္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သမာေသာနည္းလမ္းျဖင့္ အရွိန္ျမွင့္ယူရမည္။ ခုေတာ့လည္း ခရာဆူး၏ သေဘာကို နားလည္သလုိလုိ ျဖစ္လာေပၿပီ...........
ေနဦး
(ဇြန္ ၂၆ ၂၀၁၀၊ ၁၁နာရီ ၄၈ မိနစ္)
