Pages

Monday, May 31, 2010

ရုံးဝန်ထမ်းဘဝ

စနေနေ့ကို မျှော်ပါသော်လည်း
ပျော်ရမည့် အကြံ တရက်သာခံ၍.....
ဆန်းဒေးညနေ ပူပင်ထွေပြား
ပျင်းစိတ်များလျှက်
ညှိုးငယ်စိတ်နွမ်း
မလန်းမရွှင်
အိပ်ချင်မူးတူး မန်းဒေးမုဒ်ဖြင့်
ရုံးသို့ရောက်လာ
ဒီတနင်္လာတွင်
ထပ်မံမျှော်လင့် တွေးဆင့်ရင်းဖြင့်
နောက်ထပ်၅ရက် ရုံးတက်ရမည်
ငါတို့ရုံးဝန်ထမ်းပါတကား.........

လူမော်

Wednesday, May 26, 2010

ဖေဖေရဲ့ ၂၇နှစ်မြောက်မွေးနေ့ မှတ်တမ်း

မေ......
ကြမ်းတမ်းတဲ့ နွေနေ့လည်အောက်
မုန်တိုင်း........
နွေကို နွေမဆန်စွာ
မိုးတွေနဲ့ အုံ့မှိုင်း ဝုန်းဒိုင်းကြဲနေစေတဲ့ကြမ်းတမ်းမှု အောက်.........
မြ ထက်တောက်ပ
သွေးဆာပြနေတဲ့ ဓားတွေရဲ့အောက်.............
အားအပြည့် မာန်အတင်း
သူအားရှိသလောက် လင်းတောက်ပြနေတဲ့
မီးလုံးတွေအောက်........
ချွဲကျိ ညစ်ထေး
သွေးအလိမ်းလိမ်းနဲ့ ငါ
အဲဒီနေ့က လူ့လောကနဲ့ မိတ်ဆက်တယ်......
လွန်ခဲ့တဲ့ ၂၆နှစ်က.........

လူမော်

Friday, May 21, 2010

ကျေးဇူးပါ မိုးတိမ်

ငါတို့ လူတွေ
အေးချမ်းစွာ အသက်ရှင်ဖို့အရေး
ငါတို့တွေလေ
တိမ်တွေကို အဆိပ်ခတ်
သူတို့ ကိုယ်တွေမဲတက်လာပြီးတော့မှ
ပြိုကျပျက်လာတဲ့ သူတို့ခန္ဓာရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေကို
အေးချမ်းမှုလို့ ခေါ်တွင်
ငါတို့ ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြတယ်
ပြီးတော့.....
ခေါင်းစဉ်လေးတပ်လိုက်တယ်
အဲဒါ မိုးရွာတယ်လို့ ခေါ်တယ်တဲ့........

သူတို့သွေးသားရဲ့ အောက်မှာ
ငါတို့တွေလေ ပျော်ရွှင်လိုက်ကြပုံများ
"မိုးရွာရင် မိုးရေချိုးမယ်ဆိုတဲ့" သီချင်းလေးတွေတောင်
ညည်းကြလို့ပေါ့....
မေမေလာရင် နို့စို့မယ်လို့ ငါတို့ဆိုချိန်
ဖေဖေလာရင် အုန်းသီးခွဲစားမယ်လို့ ငါတို့ဆိုချိန်မှာ
ပြိုပျက်သွားတဲ့ သေဆုံးသွားတဲ့ အဲဒီ တိမ်တိုက်အတွက်
သူတို့ မိခင် ဖခင် ဘယ်လောက်တောင် ရင်နာနေမလဲဟင်......

ဝမ်းနည်းပေမယ့် စာနာပေမယ့်
ပေးသွားတဲ့ မင်းအသက်အတွက်
လူသားတွေကိုယ်စား
ငါ ကျေးဇူးတင်စကားဆိုလိုက်ပါတယ်.....
မမေ့ပါနဲ့ မိုးတိမ်ရယ်...........

Saturday, May 08, 2010

တခြမ်းပဲလင်းတဲ့မြို့

သူ့မှာ မြို့ရိုးမရှိဘူး
မီတာဘောက်တွေ တပ်မထားဘူး
သူ့မြို့နှစ်ခြမ်းခွဲထားပုံကလည်း ခပ်လွယ်လွယ်
လမ်းသွယ်လေးတခုပဲရှိတာ။

ကြယ်တွေစုံတာ မြင်ချင်ရုံသက်သက်နဲ့တော့
အိမ်အမိုးကို သူတို့ ဖြုတ်မထားကြဘူးလေ
မိုးဆိုတာ တနေ့မှာတော့ ရောက်လာအုံးမှာကို။

သူ့မြို့ကို မြေပုံထဲမှာ
ရှာကြည့်သူတွေအတွက်
သူဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်တယ်
ပထဝီဆိုတာ အမြင်သက်သက်ပါတဲ့။

တစ်တလီ တစ်
နှစ်တလီ နှစ်လို့ စာအံခဲ့တဲ့ အချိန်မှာ
အီတလီ အီလို့ ထည့်သင်မပေးခဲ့တာ(Italy)
အဲဒီဆရာရဲ့ အားနည်းချက်လား
မမေးခဲ့မိတဲ့ ကျောင်းသားရဲ့ အပြစ်လား။

၎င်းက လည်းကောင်းဖြစ်ချိန်မှာ
၁င်းက တကောင်းမဖြစ်ခဲ့တာတော့
သူတို့တွေ မတရားခဲ့ဘူးလို့
ဒီမြို့မှာ အခုထက်ထိမြင်နေတုန်း။

မြို့လေးက
သူ့ရဲ့ အလှအပတွေ အတွက်
သူ့ဆရာကို
ဘီယာတခွက်စာ ကဗျာတပုဒ်ရေးခိုင်းတယ်
ကဗျာဆရာဆီက အံကျလာတာက
ပလုံဆီနေတဲ့ အယ်ကိုဟောတွေ သက်သက်ရယ်။

သူ့မြို့မှာ မြို့စားမရှိဘူး
အခွန်အတုတ်မရှိဘူး
ရှုံချည်ဆန့်ချည် ဥပဒေမရှိဘူး
သူ့မြို့မှာ နားလည်မှုရယ်
ချစ်ခြင်းမေတ္တာရယ်
သစ္စာတရားရယ်
အဲဒီလို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးနဲ့ပေါ့။

မြို့ကလေးရဲ့ ကျန်းမာရေးအတွက်
ကျင်းပတဲ့ အသက်ရှုပြိုင်ပွဲမှာ
အသက်မှန်မှန်အရှုနိုင်ဆုံးလူကို
မြို့ကလေးက ဒဏ်ရာတရံထပ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုပဲ။

သူ့မြို့ကလေးက
သူ့အိပ်မက်တွေနဲ့သူ
အသက်မှန်မှန်ရှုရင်း
ပလုံစီတွေနဲ့မျောရင်း
တခြမ်းပဲလင်းနေတာကတော့
ပြောစမှတ်ဖြစ်စရာ ဒဏ္ဍာရီအနေနဲ့ ကျန်ခဲ့တယ်..........