ရုံး၀န္ထမ္းဘ၀

စေနေန႕ကို ေမွ်ာ္ပါေသာ္လည္း
ေပ်ာ္ရမည့္ အႀကံ တရက္သာခံ၍.....
ဆန္းေဒးညေန ပူပင္ေထြျပား
ပ်င္းစိတ္မ်ားလွ်က္
ညိႈးငယ္စိတ္ႏြမ္း
မလန္းမရႊင္
အိပ္ခ်င္မူးတူး မန္းေဒးမုဒ္ျဖင့္
ရုံးသို႕ေရာက္လာ
ဒီတနလၤာတြင္
ထပ္မံေမွ်ာ္လင့္ ေတြးဆင့္ရင္းျဖင့္
ေနာက္ထပ္၅ရက္ ရုံးတက္ရမည္
ငါတုိ႕ရုံး၀န္ထမ္းပါတကား.........

လူေမာ္

What's Eating Gilbert Grape?

ၾကာေတာ့ၾကာပါၿပီ ၁၉၉၃ ခုုႏွစ္က ဇာတ္ကားေလးပါ မင္းသားက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖးဘရိတ္ Johnny Depp နဲ႕ Leonardo Dicaprio။ ဇာတ္လမ္းက ေတာ္ရုုံတန္ရုုံ မိန္းကေလးေတြ အတြက္ ဆုုိရင္ေတာ့ မ်က္ရည္ေပါက္ ေပါက္က်သြားေစေအာင္ ၀မ္းနည္းမိေအာင္ ရိုုက္ထားတဲ့ Drama ဇာတ္ကားအမ်ိဳးအစား။ ဂၽြန္နီနဲ႕ လီယိုုနာဒိုု ရဲ႕သရုုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက ဒီဇာတ္ကားရဲ႕ တကယ့္ အခရာပဲလုုိ႕ ေျပာႏုုိင္တယ္။ အရမ္းငယ္ေသးေပမယ့္ ဒီဇာတ္ကားနဲ႕အတူ လီယိုုနာဒိုုက ေအာ္စကာဆုုေပးပြဲရဲ႕ ဇာတ္ရံဆုုအတြက္ ပဏာမအေရြးခံခဲ့ရတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ပထမဆုုံး ပဏာမေရြးခံရတဲ့ဇာတ္ကားလုုိ႕ သိရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကဆိုု တကယ့္ စိတ္မႏွံတဲ့ေကာင္ေလးကိုုမ်ား ထည့္ရုုိက္ ထားသလားလုုိ႕ ထင္ခဲ့ရတယ္လုုိ႕ ေျပာရေလာက္ေအာင္ သူ႕ရဲ႕ သရုုပ္ေဆာင္ခ်က္က ဇာတ္လမ္းနဲ႕ အံ၀င္ခြင္က် ႏုုိင္လြန္းလွတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္မိတဲ့ ဒီဇာတ္ကားကိုု ၈/၁၀ ေလာက္ေပးခ်င္တယ္....

ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္။ ။ Johnny Depp က ဒီဇာတ္ကားမွာ Gilbert Grape အျဖစ္ သရုုပ္ေဆာင္သြားပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ မိသားစုုမွာ သူက ေငြရွာေပးတဲ့ တခုုတည္းေသာ ေယာက္်ားေလးပါ။ သူ႕ရဲ႕ အေဖ ဆုုံးသြားၿပီးကတည္းက အေမက အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ လုုံး၀မထြက္ေတာ့ပဲ စားေသာက္ေနလုုိက္တာ တခ်ိန္က အေခ်ာဆုုံးဆုုိတဲ့သူ႕အေမက အ၀လြန္ၿပီး အိမ္ေပၚေတာင္ မတက္ႏုုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႕႕ရဲ႕ ညီမတေယာက္က ေက်ာင္းမွာ စားဖုုိမႈးလုုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ အဲဒီေက်ာင္းမီးေလာင္သြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ အလုုပ္မရွိေတာ့ပဲ အိမ္မွာပဲ အိမ္မႈေရးရာကိုု စီမံေနရသူပါ။ ေနာက္ထပ္ ညီငယ္ကေတာ့ Leonardo ပါ။ သူကေတာ့ က်ပ္မျပည့္ရွာတဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္ သူ႕ကိုု အကိုုႀကီးက သြားေလရာ ေနရာေခၚသြားရပါတယ္။ အငယ္ဆုုံးေကာင္မေလးကေတာ့ အိမ္မွာပဲ ေနၿပီးေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူပါ။ ဂၽြန္နီက ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ တခုုတည္းေသာ ကုုန္စုုံဆုုိင္မွာ အလုုပ္လုုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွာပဲ စူပါမားကက္ႀကီးတခုုက လာဖြင့္တဲ့ အခါ သူတုုိ႕ရဲ႕ ဆုုိင္ကေလးက ယုုိင္နဲ႕ နဲ႕ အေနအထားေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ဂၽြန္နီက သြားေလရာေနရာတုုိင္းကိုု လီယိုုကိုု ေခၚသြားေပမယ့္ ျဖစ္တတ္တဲ့ ျပသနာက လီယိုုဟာ အျမင့္ကိုုေတြ႕ရင္ တက္ခ်င္တာပဲ လူလစ္လုုိက္တုုိင္း လီယိုုက အနီးနားက ေရစင္ႀကီးေတြေပၚကိုု တက္လြန္းလုုိ႕ ရဲေတြနဲ႔ဂၽြန္နီ မၾကာခဏ စကားမ်ားရပါတယ္။ ဂၽြန္နီက သူ႔ရဲ႕ ဘ၀ကိုု မိသားစုုအတြက္ ႏွစ္ျမဳပ္ထားၿပီး သူ႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ အကုုန္လုုံးကိုု စြန္႔လႊတ္ထားခဲ့သူ၊ သူတုုိ႔ၿမိဳ႕ကေလးကိုု အလည္တေခါက္အျဖစ္ေရာက္လာခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ခ်စ္ႀကိဳးႏႊယ္မိေပမယ့္ သူ႔မိသားစုုအတြက္ သူ႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကိုု လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တေန႔မွာ လီယိုုေရစင္ေပၚတက္ၿပီး အျပန္မွာ ရဲေတြက ဖမ္းသြားပါတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ အေမက အရမ္းကိုု သူ႕သားအတြက္ စိတ္ပူၿပီး ရဲစခန္းကေန သူ႔သားကိုု ထုုတ္ေပးဖုုိ႔ေျပာပါတယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြက အ၀လြန္ျဖစ္ၿပီး ေ၀လငါးႀကီးတေကာင္လုုိျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုု အထူးအျခားအျဖစ္၀ုုိင္းၾကည့္ေနတာကိုုေတြ႔တဲ့အခါ အရမ္းရွက္သြားၿပီး အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ကိုု လုုံး၀မထြက္ရဲေတာ့ပဲ အရမ္းေမ ွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ သားငယ္ လီယိုုနဲ႔ေမြးေန႔ပြဲကိုုေတာင္ မသြားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တၿပိဳင္တည္း သူ႔ေၾကာင့္ ဂၽြန္နီအေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ ၀န္ထုုပ္၀န္ပိုုး ျဖစ္သြားရလည္းဆုုိတာကိုု သိသြားခဲ့ပါတယ္......

ေဖေဖရဲ႕ ၂၇ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ မွတ္တမ္း

ေမ......
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေႏြေန႕လည္ေအာက္
မုုန္တုုိင္း........
ေႏြကိုု ေႏြမဆန္စြာ
မုုိးေတြနဲ႕ အုုံ႕မိႈင္း ၀ုုန္းဒုုိင္းႀကဲေနေစတဲ့ၾကမ္းတမ္းမႈ ေအာက္.........
ျမ ထက္ေတာက္ပ
ေသြးဆာျပေနတဲ့ ဓားေတြရဲ႕ေအာက္.............
အားအျပည့္ မာန္အတင္း
သူအားရွိသေလာက္ လင္းေတာက္ျပေနတဲ့
မီးလုုံးေတြေအာက္........
ခၽြဲက်ိ ညစ္ေထး
ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႕ ငါ
အဲဒီေန႕က လူ႕ေလာကနဲ႕ မိတ္ဆက္တယ္......
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၆ႏွစ္က.........

လူေမာ္

ေက်းဇူးပါ မုိးတိမ္

ငါတုိ႕ လူေတြ
ေအးခ်မ္းစြာ အသက္ရွင္ဖုိ႕အေရး
ငါတုိ႕ေတြေလ
တိမ္ေတြကို အဆိပ္ခတ္
သူတုိ႕ ကုိယ္ေတြမဲတက္လာၿပီးေတာ့မွ
ၿပိဳက်ပ်က္လာတဲ့ သူတုိ႕ခႏၶာရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြကို
ေအးခ်မ္းမႈလုိ႕ ေခၚတြင္
ငါတုိ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတယ္
ၿပီးေတာ့.....
ေခါင္းစဥ္ေလးတပ္လုိက္တယ္
အဲဒါ မုိးရြာတယ္လုိ႕ ေခၚတယ္တဲ့........

သူတုိ႕ေသြးသားရဲ႕ ေအာက္မွာ
ငါတုိ႕ေတြေလ ေပ်ာ္ရႊင္လုိက္ၾကပုံမ်ား
"မုိးရြာရင္ မုိးေရခ်ိဳးမယ္ဆုိတဲ့" သီခ်င္းေလးေတြေတာင္
ညည္းၾကလုိ႕ေပါ့....
ေမေမလာရင္ ႏုိ႕စို႕မယ္လုိ႕ ငါတုိ႕ဆုိခ်ိန္
ေဖေဖလာရင္ အုန္းသီးခြဲစားမယ္လုိ႕ ငါတုိ႕ဆုိခ်ိန္မွာ
ၿပိဳပ်က္သြားတဲ့ ေသဆုံးသြားတဲ့ အဲဒီ တိမ္တုိက္အတြက္
သူတုိ႕ မိခင္ ဖခင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရင္နာေနမလဲဟင္......

၀မ္းနည္းေပမယ့္ စာနာေပမယ့္
ေပးသြားတဲ့ မင္းအသက္အတြက္
လူသားေတြကိုယ္စား
ငါ ေက်းဇူးတင္စကားဆုိလုိက္ပါတယ္.....
ငါ့ႏုိင္ငံကိုလည္း မေမ့ပါနဲ႕ မိုးတိမ္ရယ္...........

လူေမာ္

တျခမ္းပဲလင္းတဲ့ၿမ်ိ႕

သူ႕မွာ ၿမိဳ႕ရိုးမရွိဘူး
မီတာေဘာက္ေတြ တပ္မထားဘူး
သူ႕ၿမိဳ႕ႏွစ္ျခမ္းခြဲထားပုံကလည္း ခပ္လြယ္လြယ္
လမ္းသြယ္ေလးတခုပဲရွိတာ။

ၾကယ္ေတြစုံတာ ျမင္ခ်င္ရုံသက္သက္နဲ႕ေတာ့
အိမ္အမုိးကို သူတုိ႕ ျဖဳတ္မထားၾကဘူးေလ
မုိးဆုိတာ တေန႕မွာေတာ့ ေရာက္လာအုံးမွာကို။

သူ႕ၿမိဳ႕ကို ေျမပုံထဲမွာ
ရွာၾကည့္သူေတြအတြက္
သူဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္တယ္
ပထ၀ီဆုိတာ အျမင္သက္သက္ပါတဲ့။

တစ္တလီ တစ္
ႏွစ္တလီ ႏွစ္လုိ႕ စာအံခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ
အီတလီ အီလုိ႕ ထည့္သင္မေပးခဲ့တာ(Italy)
အဲဒီဆရာရဲ႕ အားနည္းခ်က္လား
မေမးခဲ့မိတဲ့ ေက်ာင္းသားရဲ႕ အျပစ္လား။

၄င္းက လည္းေကာင္းျဖစ္ခ်ိန္မွာ
၁င္းက တေကာင္းမျဖစ္ခဲ့တာေတာ့
သူတုိ႕ေတြ မတရားခဲ့ဘူးလုိ႕
ဒီၿမိဳ႕မွာ အခုထက္ထိျမင္ေနတုန္း။

ၿမိဳ႕ေလးက
သူ႕ရဲ႕ အလွအပေတြ အတြက္
သူ႕ဆရာကို
ဘီယာတခြက္စာ ကဗ်ာတပုဒ္ေရးခုိင္းတယ္
ကဗ်ာဆရာဆီက အံက်လာတာက
ပလုံဆီေနတဲ့ အယ္ကိုေဟာေတြ သက္သက္ရယ္။

သူ႕ၿမိဳ႕မွာ ၿမိဳ႕စားမရွိဘူး
အခြန္အတုတ္မရွိဘူး
ရႈံခ်ည္ဆန္႕ခ်ည္ ဥပေဒမရွိဘူး
သူ႕ၿမိဳ႕မွာ နားလည္မႈရယ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရယ္
သစၥာတရားရယ္
အဲဒီလုိ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးနဲ႕ေပါ့။

ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္
က်င္းပတဲ့ အသက္ရႈၿပိဳင္ပြဲမွာ
အသက္မွန္မွန္အရႈႏုိင္ဆုံးလူကို
ၿမိဳ႕ကေလးက ဒဏ္ရာတရံထပ္ေပးလုိက္တယ္ဆုိပဲ။

သူ႕ၿမိဳ႕ကေလးက
သူ႕အိပ္မက္ေတြနဲ႕သူ
အသက္မွန္မွန္ရႈရင္း
ပလုံစီေတြနဲ႕ေမ်ာရင္း
တျခမ္းပဲလင္းေနတာကေတာ့
ေျပာစမွတ္ျဖစ္စရာ ဒ႑ာရီအေနနဲ႕ က်န္ခဲ့တယ္..........

လူေမာ္