သူ......
သူသတ္တိတွေ ရှိလာပုံများ
သူတသက်လုံး ကျောပိုးထမ်းခဲ့ရတဲ့ အိပ်မက်တွေကိုပစ်ချ
အဲဒီ အိပ်မက်မကို သူနာကြည်းမှုတွေနဲ့ ပါးချပစ်တယ်.......
အဲဒီအိပ်မက်တွေကိုပဲ ထမ်းပိုးလာရတာ
သူ့ကျောကုန်းတွေလည်း နာလှပေါ့......
ခံစားချက်တွေက ရင်ထဲမှာ အမြစ်တွယ်နေပြီ
ငါဘာလုပ်နိုင်ခဲ့သလဲ
ငါ့ခရီး ဘယ်အထိနီးခဲ့သလဲ
ငါ့အတွေး ဘယ်လောက်များ လက်တွေ့အဖြစ်ထွင်းထုနိုင်ခဲ့သလဲ
သူ့ရဲ့နားတွေထဲမှာ ပြန်ပြန်ကြားပုံများ
သူ့အသည်းနဲ့ အိပ်မက်ဓားက တထပ်တည်းကျလို့.............
ခုတော့လည်း
သူ ရင်နာမှုတွေနဲ့
အဲဒီအိပ်မက်ကို ကျောကုန်းပေါ်က ပစ်ချလိုက်တယ်......
သူ့အရိုးတွေကပဲ သူ့အတွက်သူ လေးလှပြီ........
မနက်ဖြန်ဆိုတာ မရှိတော့တဲ့နေ့
သူ ဖြည်းဖြည်းချင်း အသက်ရှုရင်း
လက်ကလေးက နွေးထွေးစွာ ဆုပ်ထားခဲ့တယ်.........
နေဦး
(၂၀၁၀ ဇွန် ၃၀ ည ၁၀နာရီ ၄၇ မိနစ်)
