သူသတၱိေတြ ရွိလာပုံမ်ား
သူတသက္လုံး ေက်ာပိုးထမ္းခဲ့ရတဲ့ အိပ္မက္ေတြကိုပစ္ခ်
အဲဒီ အိပ္မက္မကို သူနာၾကည္းမႈေတြနဲ႕ ပါးခ်ပစ္တယ္.......
အဲဒီအိပ္မက္ေတြကိုပဲ ထမ္းပိုးလာရတာ
သူ႕ေက်ာကုန္းေတြလည္း နာလွေပါ့......
ခံစားခ်က္ေတြက ရင္ထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနၿပီ
ငါဘာလုပ္ႏုိင္ခဲ့သလဲ
ငါ့ခရီး ဘယ္အထိနီးခဲ့သလဲ
ငါ့အေတြး ဘယ္ေလာက္မ်ား လက္ေတြ႕အျဖစ္ထြင္းထုႏုိင္ခဲ့သလဲ
သူ႕ရဲ႕နားေတြထဲမွာ ျပန္ျပန္ၾကားပုံမ်ား
သူ႕အသည္းနဲ႕ အိပ္မက္ဓားက တထပ္တည္းက်လုိ႕.............
ခုေတာ့လည္း
သူ ရင္နာမႈေတြနဲ႕
အဲဒီအိပ္မက္ကို ေက်ာကုန္းေပၚက ပစ္ခ်လုိက္တယ္......
သူ႕အရိုးေတြကပဲ သူ႕အတြက္သူ ေလးလွၿပီ........
မနက္ျဖန္ဆုိတာ မရွိေတာ့တဲ့ေန႕
သူ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသက္ရႈရင္း
လက္ကေလးက ေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ထားခဲ့တယ္.........
ေနဦး
(၂၀၁၀ ဇြန္ ၃၀ ည ၁၀နာရီ ၄၇ မိနစ္)
