"ကန္တာရပြင်လိုပါပဲ
ငါ့ရင်ဘတ်လည်း
ခြောက်ကပ်အက်ကွဲ
ဒီ ခြောက်ကပ်ကပ်ရင်ခွင်ထဲ
နှင်းဆီတပင်တည်း လာပေါက်တယ်။
မင်း ဘယ်ကများ ရောက်လာသလဲ?
မင်းလန်းဆန်းဖို့ အရေး
ငါ့မျက်ရည်တွေ သွန်းဖြိုးပေးခဲ့ရ
ငါ့ရင်ဘတ်ထဲက
နှင်းဆီလေးရေ
မင်း အရှင်သခင် ဘယ်မှာလဲ......."
မျှော်လင့်ချက်မဲ့သွားသလို ခံစားမိသည့် စိတ်နဲ့ ကိုယ် အတော်လေး စိတ်ဓာတ်ကျသွားသည်။ ပြန်တွေ့ဖို့ မလွယ်သည့် အဝါရောင်မလေးကို ဒုတိယအကြိမ်အတွေ့မှာ နာမည်လေးတောင် မေးရဲလောက်အောင် သတ္တိမရှိခဲ့။ တတိယအကြိမ် တွေ့ဆုံဖို့ဆိုတာ ဘယ်တော့များမှ ပေါ်လာတော့ မလဲ။ မနက်ဖြန်လား နောက်လလား နောက်နှစ်လား နောက် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာမှလား ဒါမှမဟုတ် နှုတ်ဆက်ခွင့်မကြုံပါဘဲ လက်ပြလိုက်ရမှာလား။
မင်းကတော့ ဂရုတောင် ထားမိမည် မထင်ပါဘူး အဝါရောင် မလေးရေ........
အလုပ်တွေများနေလို့ သိပ်မတွေးနိုင်ပေမယ့် အဝါရောင်မလေးက ကိုယ့်ခေါင်းထဲက ပြေးထွက်မသွားခဲ့။ နောက်နှစ်ပတ်လောက်နေရင် ကိုယ့်အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားစရာတခုရှိသည်။ အနည်းဆုံး တစ်လလောက်တော့ ကြာမှာ သေချာသည်။ လက်စသတ်စရာရှိတဲ့ အလုပ်တွေလည်း လက်စသတ်ရင်း ဒီတပတ်ကတော့ ကိုယ့်အတွက် အသက်တောင် ဝအောင် ရှုခွင့်မပေးခဲ့။
လူက တပတ်လုံး အလုပ်များခဲ့ပြီး ပင်ပန်းနေသော်လည်း ကိုယ့်ရင်ထဲက အဝါရောင်မလေးအတွက် တမ်းတစိတ်က ငြိမ်းမသွားသေး။ စနေနေ့ရောက်တော့ မနက် အစောကြီးထ ရေမိုးချိုးပြီး မြို့ထဲဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။ BC မှာ တနေ့လုံး သွားထိုင်သည်။ BC တခုလုံး ကို ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်တဲ့ နေရာတခု ရွေးပြီး ထိုင်နေလိုက်သည်။ ကိုယ့်မှာ လူတယောက်ဝင်ဝင်လာတိုင်း အဝါရောင်မလေးများလားဆိုပြီး ကြည့်ရတာ အမော။ ကိုယ်မရှိတဲ့အချိန် ရောက်လာမှာဆိုးတော့ ကိုယ့်မှာ နေ့လည်စာတောင် မြန်မြန်စားရသည်။ ညနေ ၃နာရီခွဲလောက်ထိ စောင့်ကြည့်နေသော်လည်း အဝါရောင်မလေး ပေါ်မလာခဲ့။ ညနေ ချိန်းထားတာလေး တခုရှိတော့ ကိုယ် ပြန်ရတော့မည်။ ဒီကနေ့ အတွက်တော့ လက်လျှော့လိုက်ရပြီပေါ့။
အဝါရောင်မလေးရေ ... မော်ဖူးခွင့်တခုအတွက်တောင် ငါ့မှာ ဗီဇာမကျနိုင်ပါ့လားကွယ်....
ကိုယ် ညက မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ဘီယာသောက်တာ အတော်ညဉ့်နက်သွားသည်။ မနက်ဖြန် တနင်္လာကျရင်လည်း တွေ့ရဦးမယ့် ကိစ္စတွေ၊ တခြား စီစဉ်စရာ ရှိတာတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်ရအုံးမည်။ ဒီနေ့တော့ အဆောင်မှာ နားနေလိုက်တာပဲ ကောင်းမည်။ ဒါပေမယ့် BC က ဒီနေ့ နေ့တဝက် ဖွင့်သည် မလား။ အဝါရောင်မလေး ဒီနေ့လာတယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။
ပင်ပန်းတာတွေ ဘာတွေထက် အဝါရောင်မလေးက အရေးကြီးသည်မလား။ မျှော်လင့်ချက်တခုသာ ဖြစ်ပေမယ့် ကိုယ် အမှားအယွင်းမခံနိုင်တော့။ ဒါပေမယ့် လက်တွေ့မှာတော့ မျှော်လင့်ချက်သည် အလုပ်ဖြစ်မလာခဲ့။ မကြာခင် BC လည်း ပိတ်တော့မည် ဗိုက်လည်း ဆာလှပြီ။ စိတ်ကတော့ သိပ်မကြည်လင်လှ။
BC က ထွက်လာလာချင်း ဗိုက်ကလည်း ဆာနေပြီမို့ ဗိုလ်အောင်ကျော်လမ်းထဲက ဆိုင်တဆိုင်မှာပဲ ထမင်းဝင်စားလိုက်သည်။ အဆောင်ကိုလည်း မပြန်ချင်သေး။ အင်း ကိုယ် အင်တာနက် မသုံးဖြစ်တာ အီးမေးလ်မစစ်ဖြစ်တာ တစ်ပတ်ကျော် နှစ်ပတ်လောက်တောင် ရှိတော့မှာပဲ။ ကိုယ်သုံးနေကျ Aladdin ဘေးနားက အင်တာနက် ဆိုင်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကြာပြီဆိုတော့ အီးမေးလ်တွေလည်း မနည်းတော့ဘူးပဲ။ ဖျက်သင့်တာဖျက် ဖတ်သင့်တာဖတ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ သူငယ်ချင်း ကောင်မလေးတယောက်က ကိုယ့်ကို friendster လို Social Network ဆိုက်နှစ်ခုမှာ ဖိတ်ထားသည်။ တခုက Hi5 တခုက freidncircles။ ဒါနဲ့ ဘာရယ်မဟုတ် နှစ်ခုလုံးမှာ sign up ဝင်လုပ်လိုက်သည်။ friendcircles မှာ သူငယ်ချင်းတွေကို ထပ်ဖိတ်ဖို့ ဘေးက ရေးထားတာလေးတွေ့တော့ Search Friends ကို နှိပ်လိုက်သည်။ Profile တွေ အများကြီး ကျလာသည်။ တော်တော်များများက ဓာတ်ပုံတောင် တင်မထားကြ။ ဓာတ်ပုံတင်ထားတော့လည်း ကောင်မလေးတွေက ရုပ်မချော။ ကိုယ်က ဘာလို့ သူငယ်ချင်း စာရင်းထဲ ထည့်ရမှာလဲ။
Profile တွေ တခုပြီး တခုလျှောက်ကြည့်နေရင်း Thorn ဆိုသည့် ကောင်မလေး တယောက်ပုံပေါ်လာသည်။ တင်ထားတဲ့ပုံက ဓာတ်ပုံက စကန်ပြန်ဖတ်ပြီး တင်ထားတာမို့ ထင်သည် ခပ်ဝါးဝါး။ အဲဒါနဲ့ Profile ထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ့်မှာ ပျော်လိုက်တဲ့ ဖြစ်ခြင်း အဝါရောင်မလေးပါလား။ နာမည်က Thorn တဲ့လား။ ဒါဆို မင်းက ဆူး ပေါ့နော်။ ကိုယ် ချက်ချင်း သူ့ကို Add လိုက်သည်။ သူ့ အီးမေးလ် လိပ်စာလေးများ ရေးထားလေမလားလို့ လိုက်ရှာကြည့်မိသော်လည်း ရေးထားတာ မတွေ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ အနည်းဆုံးတော့ အလင်းရောင် မှိန်ပြပြလေးတော့ မြင်ရပြီပေါ့။
ပျော်လိုက်တာလေ ..
ကိုယ့်မှာ အချိန်နာရီတွေကိုတောင် မေ့သွားတယ်.........
.............................
အလုပ်တဖက်နဲ့ ဖြစ်နေပေမယ့် သူငယ်ချင်း အဖြစ်များ သူက လက်ခံထားပလားဆိုပြီး အင်တာနက်ဆိုင် ပြေးပြေးစစ်ရတာလည်း ကိုယ့်မှာ အမော။ နှစ်ရက် သုံးရက်လောက်အထိ သူမက ကိုယ့်ကို လက်ခံမထားသေး။ တစ်ည မြို့ထဲက ပြန်အလာ အဆောင်ကို မဝင်သေးပဲ လမ်းထိပ်က ဆိုင်မှာ အင်တာနက်သုံးရင် ဝင်စစ်ကြည့်တော့မှ သူ ကိုယ့်ကို သူငယ်ချင်း အဖြစ်လက်ခံထားတာတွေ့သည်။ ပျော်လိုက်တာ ဆူး ဒါမှမဟုတ် သွန်း ဒါမှမဟုတ် အဝါရောင်မလေးရယ်.... သူမကော ကိုယ့်ကို မှတ်မိတန် သိတန်ကောင်းပါရဲ့နော်......
ကိုယ် သူ့ဆီကို freindcircles ထဲကပဲ စာပို့လိုက်သည်။
"ဟိုင်း...
နေကောင်းတယ်နော်။ မင်းကို တွေ့လို့ သူငယ်ချင်းအဖြစ် Add လိုက်တာပါ။
ကိုယ့်ကို မှတ်မိလားဟင်။
ပြီးခဲ့တဲ့ တပတ်တုန်းက BC ထဲမှာ တွေ့သေးတယ်လေ။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လကျော်ကျော်လောက်တုန်းက Moon မှာ စဆုံဖူးတာပါ။
အနှောက်အယှက်ဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ်နော်။
အော် ဒါနဲ့ ကိုယ့်နာမည် လုလင်ပါ။"
တစ်ရက်ကျော်လောက်ကြတော့ သူမဆီက စာပြန်လာသည်။
"ဟုတ် မှတ်မိပါတယ်။ စစချင်းတော့ Profile က နာမည်က jinx ဆိုလို့ ကြည့်နေတာ။
ဓာတ်ပုံမြင်မှ အကိုမှန်း သိလို့ လက်ခံလိုက်တာပါ။
တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်။"
ဒီလိုနဲ့ စာအပြန်အလှန်ပို့ရင်း စကားတွေပြောဖြစ်လာသည်။ နောက် သူမဆီက အီးမေးလ်လိပ်စာတောင်းတော့ သူမက ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲ ပေးသည်။ အီးမေးလ်လိပ်စာကလည်း thorn ဆိုပဲ။
နောက်တပတ်ထဲဆို ကိုယ် ခရီးထွက်ရတော့မည်။ BC လာစရာ ရှိသေးလားလို့ မေးတော့ သူမက မသေချာသေးတဲ့။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ကတော့ ဒီ တနင်္ဂနွေမှာလည်း BC ဘက် ထွက်လာလိုက်သည်။ မတွေ့။ ဒါဆို သူမကို အွန်လိုင်းမှာများ တွေ့မလားလို့ သုံးနေကျ အင်တာနက်ဆိုင်မှာ သွားသုံးမိသည်။ အွန်လိုင်းမှာလည်း မရှိ။ နာရီဝက်ကျော်လောက်ရှိလာတော့ သူမရဲ့ နာမည်လေးက စိမ်းသွားသည်။ အိုး သူ အွန်လိုင်း ရောက်လာပြီပဲ။
"ဟိုင်း"
"ဟိုင်း"
"နေကောင်းလား ကောင်မလေး"
"အင်း ကောင်းလို့ အွန်လိုင်း တက်လာတာပေါ့။ နေမကောင်း ဘယ်လိုလုပ် အင်တာနက် လာသုံးမလဲ"
"ကိုယ်တောင် BC ရောက်ခဲ့သေးတယ်"
"အင်း အဲဒီတော့ ဘာဖြစ်"
"အော် ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး ပြောပြတာပါ"
"ကိုယ်က မင်း အွန်လိုင်းလာမလားလို့ စောင့်နေတာ"
"အင်း ဟုတ်တယ်။ ဒီဆိုင်မှာ လူများနေလို့ ထိုင်စောင့်နေရတာ"
"အော် ဆိုးတာ"
......
"ခု ဘယ်ဆိုင်မှာ သုံးနေတာလဲဟင်"
"Three Seasons မှာ"
"အော် ဘယ်နားမှာလဲဟင်"
"ဗိုလ်အောင်ကျော်လမ်းနားမှာလေ"
"အယ် ဟုတ်လား။ ကိုယ်လည်း ဗိုလ်အောင်ကျော်လမ်းထဲက ဆိုင်မှာပဲ။ Aladdin ဘေးက သုံးထပ်က ဆိုင်"
"အော် ဟုတ်လား"
"ဒါနဲ့ ကိုယ် ဒီ အင်္ဂါနေ့ ခရီးထွက်ရမယ်"
"အော် ဟုတ်လား သွားပေါ့။ ဘယ်သွားရမှာလဲ"
".... မြို့ကိုပါ။ ကြာမယ်ထင်တယ်"
"အော် အလုပ်ကိစ္စလား"
"အင်းပေါ့။ သုံး လေး လလောက်တောင် ကြာမလားမသိဘူး"
"ကောင်းတာပေါ့"
"အင်း ဘာစားပြီးပြီတုန်း"
"ဟင့်အင်း ဘာမှ မစားရသေးဘူး။ ခုနကမှ ကျောင်းဆင်းတာ"
"အော် ဟုတ်လား ကိုယ်လည်း မစားရသေးဘူး တခုခုသွားစားရအောင်လေ"
"စားချင်သေးပါဘူး ဒီမှာ နေရာရဖို့ အကြာကြီး စောင့်ထားရတာ"
"လာပါ သွားစားရအောင်။ လမ်းထိပ်နားက လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ မြီးရှည်တို့ ဘာတို့ရတယ်လေ"
"အာ စားချင်ပါဘူးဆိုနေ ပြန်လာလို့ နေရာမရ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"အင် သွန်းက အဲဒီဆိုင်မှာမှ သုံးချင်တာလား။ တခြားဆိုင်ဆိုရင်ကော ဖြစ်လား"
"ဒီမှာ ၁၀နာရီစာ ဝယ်ထားတာ"
"ခု ကိုယ်သုံးနေတဲ့ ဆိုင်မှာ ဆိုရင်ကော"
"အာ ဈေးကြီးတယ် အဲဒီဆိုင်က"
"လာပါ သွားစားရအောင်ပါ။ ပြန်လာရင် နေရာရဖို့ ကိုယ်တာဝန်ယူတယ်ဟုတ်ပလား"
"သေချာလို့လား။ မရရင် အသေသတ်မှာနော်"
"အေးပါဆို"
"ဒါဆိုလည်း ပြီးရော ၅မိနစ်နေရင် ထွက်လာခဲ့မယ်။ သေချာတယ်နော်"
"အင်း အင်း သေချာတယ် ဒါပဲ"
မတတ်နိုင်ဘူးလေ ကိုယ်က စွဲလမ်းမိသူမလား။ ဆိုင်ကလူကို ခေါ်ပြီး ကိုယ်သုံးနေတဲ့ ကွန်ပျူတာကို အလွတ်ထားခိုင်းခဲ့သည်။
အောက်ထပ်ရောက်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူမရောက်လာသည်။
"ဟဲ့ သေချာတယ်နော် နေရာရမှာ"
"အေးပါ သေချာပါတယ်ဆို"
"ပြီးရော အွန်လိုင်းမယ် ချိန်းထားတာ ရှိတယ်"
"အော် ဘယ်သူနဲ့တုန်း"
"ပြောပါဘူး ပြောပြစရာလား"
ကိုယ့်ရင်ထဲမယ် ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမမှာ ရည်းစားရှိနေနှင့်ပြီလား....
တနင်္ဂနွေလည်းဖြစ် နည်းနည်းလည်း နောက်ကျနေတာကြောင့်ထင်သည်။ ဆိုင်က လူရှင်းနေသည်။
"ဘာစားမလဲ"
"အင်း ဘာစားရကောင်းမလဲ"
'မြီးရှည်စားပါ့လား ဒီဆိုင်က မြီးရှည်ကောင်းတယ်"
"ဟုတ်လား"
"အင်း ဟုတ်တယ်"
"အဲဒါဆိုလည်း မြီးရှည်ပဲ စားတော့မယ်"
"အင်း ပြီး ဘာသောက်မလဲ အအေး အပူ"
"တော်ပြီ ဘာမှသောက်ချင်ဘူး"
"ဒါဆို ရေသောက်"
"အင်း"
စားပွဲထိုးလေး ရောက်လာတော့ မြီးရှည် နှစ်ပွဲနှင့် ရေသန့်ဗူးကြီး တစ်ဗူးမှာလိုက်သည်။
"အဲဒါနဲ့ ကိုယ့်နာမည်က လုလင်ဆိုတာ သိတယ်နော်"
"အင်း သိတယ်လေ။ ရှင်ပဲ ပြောပြထားပြီး"
"မင်းနာမည်ကကော"
"အွန် ခု ဘယ်လိုသိထားတုန်း"
"သွန်းလေ"
"အင်းလေး သွန်းဆို သွန်းပေါ့"
"အင် မဟုတ်ဘူးလေ နာမည်ရင်းပြောတာ"
"အားကြီး အမေးအမြန်းထူတာပဲ။ သွန်းဆို သွန်းလို့ မှတ်ထားလိုက် ပြီးရောဟာကို"
ကိုယ် ဆက်မမေးရဲတော့ပါ..
